Na 3 jaar was het dan eindelijk zover. De productie Muziektheater Cuypers stond als openings-voorstelling op de planken van een splinternieuw theater: De Oranjerie in Roermond. Ik kan je het gevoel niet beschrijven, hoe het is om na al die tijd de muziek die je geschreven hebt terug te horen in een uitverkochte zaal.

Veel dank aan mijn collega’s van het artistieke team, Bart Segers, de regisseur, Sandra Halmans, vocal coach, Ton Nizet, schrijver en grimeur en ten slotte Henk Sillen, de producent. Natuurlijk ook aan alle mensen van decor, kostuums, techniek en productie. En ik mag alle spelers van jong tot oud natuurlijk niet vergeten. Twee wil ik toch wel even speciaal noemen; Wouter van der Horst die een geweldige Pierre Cuypers speelt en Marjolein Heijltjes, de prachtig zingende Nenny in het stuk. Twee oud-studenten van de MusicAllFactory waar ik destijds dirigent en arrangeur was.

Wat het voor mij in het begin ook wel extra spannend maakte, was het orkest. Ik ben natuurlijk al jaren gewend om in de omgeving van Tilburg met een vast groepje muzikanten te werken. Hier in Roermond wilde ik toch lokale muzikanten, ook al kende ik die nog niet, vanwege de binding met de stad en het stuk. Nu, ik kan vertellen dat het spannende er al lang van af is. John, Ivo, Herman, Wim, Naud, Jan, Bas, Joep, Jack, Susanne, Janneke, Ivo en Wil, jullie zetten een prachtige vertolking neer van mijn muziek !!

Het mooie is dat ik deze productie nog 4 keer mag dirigeren de komende dagen. Er zijn niet veel kaarten meer, maar links en rechts is nog wel een plaatsje te vinden. Kaarten zijn verkrijgbaar bij Theaterhotel de Oranjerie  Wie weet kom ik jullie nog tegen in de foyer na de voorstelling. Kijk maar uit naar die grote glunderende man in het zwart.

Gisteren had ik een heel erg leuk klusje voor Sparrenhof op de Academie voor Muziek Educatie. En dat was voor mij een gevalletje “Terug naar het begin”. De naam is weliswaar veranderd, maar de opleiding is die, waar ik in 1984 op het conservatorium startte, alleen heette het toen AMV/Schoolmuziek.

Een feest van herkenning kon ik het echter niet bepaald noemen. Er is in al die jaren bijzonder veel veranderd namelijk. Allereerst het gebouw natuurlijk. Al jarenlang zit de opleiding hartje stad in een mooi gebouw rondom de Muzentuin. Toch wat anders dan het oude Cenakel aan de Kempenbaan.

Ook de opleiding zelf is behoorlijk doorontwikkeld. Het gaat allang niet meer alleen om het opleiden tot muziekdocent voor het onderwijs. Studenten worden tegenwoordig veel breder opgeleid, bijvoorbeeld met een stukje training in ondernemerschap. En daar kwam ik dus om de hoek kijken. En dan specifiek als externe opdrachtgever voor de Creative Company. Een community waarbinnen de 1e en 2e jaars studenten een opdracht voor Campus Sparrenhof gaan uitvoeren.

En daar gaf ik gisterochtend dus een presentatie voor. Onder andere door te vertellen wie ik was en hoe ik mij na mijn studie heb ontwikkeld tot wat ik nu allemaal binnen muziek en muziekeducatie doe. En dan merk ik, dat ik in zekere mate bewust en onbewust precies dezelde ontwikkeling heb doorgemaakt als de opleiding.

Een ding was echter blijkbaar altijd hetzelfde gebleven; mijn enthousiasme als ik mijn visie en passie voor muziek en onderwijs mag uitdragen aan leerlingen/studenten. Getuige het compliment van een van de studenten die met een grote glimlach hardop riep “Meneer, u bent echt hilarisch”. Met gelukkig de bevestiging er achteraan dat ze het heel positief bedoelde.

Ik ben met een hele grote glimlach op mijn gezicht naar huis gefietst !!

Nou ja, eigenlijk ben ik al begonnen. En eigenlijk al sinds vorige week, dus in feite is deze blog te laat…oeps! Maar ja, laten we niet gaan muggenziften want ik heb ongelooflijk veel zin in het komende seizoen. Eindelijk ga ik weer met mijn eigen producties het theater in. En de eerste is al snel.

Vanavond starten de repetities met orkest voor Muziektheater Cuypers, om vervolgens in een stroomversnelling door te gaan naar de première op 13 september. Meer dan 3 jaar geleden begon ik met het schrijven van de muziek en nu gaat het dan eindelijk klinken. En dan ook nog in een splinternieuw theater.

Verwacht de komende dagen en weken dus een flinke bak spam op de social media. Er is namelijk flink wat PR materiaal gemaakt en dat is niet voor niks natuurlijk. We willen heel veel publiek zien tijdens de voorstellingen. Kom dus genieten van de cast, het orkest, de muziek, de zang, het decor en de visuals. De kaartverkoop gaat hard en we gaan op sommige dagen al richting uitverkoop. Wacht dus niet te lang, en hopelijk tot in de foyer na de voorstelling.

Maar Muziektheater Cuypers is natuurlijk niet het enige wat op de rol staat. Er gaat nog veel meer gebeuren. De repetities van Hier adem ik vrij zijn ook weer gestart. De map met muziek voor het Promsconcert van de Koninklijke Harmonie ‘s Hertogenbosch is bijna gevuld met arrangementen. En mijn compositie van een Tilburgs Requiem is over de helft. Maar daarover later allemaal meer.

Dus….in goed Nederlands:  “It’s good to be back !!”

Vandaag deel 2 van het thema seizoensafsluiting. Vorige week een terugblik op mijn orkest uit Den Bosch. Vandaag een kijkje in de keuken van mij als componist het afgelopen seizoen. En ook daar is het nodige gebeurd.

En ja, dan roep ik dat er veel is gebeurd, maar de oplettende lezer heeft daar nog niet veel van teruggehoord. En dat klopt. Ik ben bezig geweest met drie grote composities: Muziektheater Cuypers, Hier adem ik vrij en het Tilburgs Requiem. Bij twee ervan was het vooral bijschaven, afwerken en finetunen. En een compositie is in de steigers gezet om tot volle wasdom te komen. Het mooie is dat in het volgend seizoen alle drie de composities ook te horen zullen zijn.

Dat begint in september met Muziektheater Cuypers. Op 13 september is de premiere in het Oranjetheaterhotel in Roermond. De repetities zijn al een tijdje aan de gang en ook het orkest heeft al een paar keer gerepeteerd. Het wordt een mooi klassiek verhaal in een soms wat moderner muzikaal jasje. Er zijn 6 voorstellingen en de kaartverkoop gaat hard, dus als je wil komen kijken? Wacht dan niet te lang met een kaartje kopen.

Mijn tweede grote productie in het volgend seizoen is Hier adem ik vrij. Een productie die inmiddels al weer ruim 4 jaar geleden is geschreven en die door Corona pas in april 2024 in de schouwburg van Tilburg te zien zal zijn. In vergelijking met de opstart is er veel veranderd; in de cast, in het artistieke team en ook in het script en de muziek. Het gaat nog eigentijdser worden, en ik kijk enorm uit naar het hele maakproces met de cast. Kaarten kunnen al besteld worden voor de voorstellingen op 18, 19 en 20 april 2024

Het laatste stuk is het Tilburgs Requiem. Geen klassiek requiem gebaseerd op de katholieke liturgie, maar een herdenkingswerk met een Tilburgs tintje in 5 delen. Met daarin naast een paar instrumentale delen ook een lied en een begeleiding van “Spoken word”. Wanneer dit precies te beluisteren zal zijn, kan ik nog niet aangeven, maar een voorproefje zal na de zomer zeker in mijn blog te beluisteren zijn.

Kortom veel om naar uit te kijken. Ik ga nu een aantal weken vakantie nemen met mijn blog. Na de zomervakantie zal die weer opgepakt worden vanuit mijn nieuwe studio in de tuin. Dus bedankt trouwe lezers, en tot eind augustus. In het filmpje een compositie die deze zomer al te horen is bij Lunalunaluna in het Wilhelminapark. Kom luisteren en griezelen, en…..wellicht loop je mij ook nog wel tegen het lijf daar.

Het is alweer juli, en dat betekent dat de theaters, verenigingen en scholen zo langzamerhand de pannen er op gaan gooien. Oftewel de zomerpauze breekt aan. Een mooi moment om even terug te blikken op het afgelopen seizoen.

Voor het eerst sinds Corona weer een volledig seizoen en dat heb ik geweten. Aan belangstelling niks te klagen en ook de nodige nieuwe dingen kwamen om de hoek kijken. Vandaar dat ik dat terugkijken over meer dan een blog spreidt. En deze is even volledig gewijd aan mijn vaste orkest, de Koninklijke Harmonie ‘s Hertogenbosch. De afsluitende BBQ is al geweest en was erg gezellig en het vizier is al op het volgende siezoen gericht.

En dat zal mijn tweede Promsconcert met deze club worden. De eerste was een spannende, aangezien het mijn eerste echte grote uitvoering was met dit orkest. Ook het tweede grote project was er eentje die niet onopgemerkt voorbij ging, namelijk het Grand Gala du Kwek. Een evenement waar heel Den Bosch voor uitloopt en wat de afgelopen jaren het handelsmerk is geworden van mijn orkest. Maar verder geen druk hoor……Ook niet omdat de nieuwe dirigent uit Kruikenstad komt en dus niet uit Oeteldonk.

Maar gelukkig mag ik gezien de vele positieve reacties concluderen dat het Gala een groot succes was en niet onder deed voor eerdere edities. Waar ik natuurlijk erg blij mee ben. Het laatste grote project was Opera op de Parade, en ook die was nieuw. Niet alleen voor mij, maar voor allemaal. En opnieuw trok het orkest weer ruim 2.000 bezoekers en maakte het alle verwachtingen meer dan waar.

Een bewogen seizoen voor de Koninklijke, maar zowel artistiek als qua publieksbereik een zeer geslaagd seizoen. We hopen weer veel mensen te zien op 27 en 28 oktober bij de Tweede Echte Bossche Proms.

Fair pay, een artikel in het NRC heeft weer het nodige stof doen opwaaien. Het blijft in Nederland lastig om muzikanten die werken als ZZP’er een eerlijke beloning te bieden. Ook in mijn eigen gemeenteraad heb ik het de afgelopen week nog maar eens een keer aangehaald. Zowel bij het vaststellen van een nieuw evenementenbeleid als bij de opstart van een nieuw cultuurplan voor 2025-2028 in Tilburg.

Al jarenlang worden deze zzp’ers namelijk onderbetaald. Of dat nu letterlijk om minder loon of gage gaat, of dat het wordt gebracht met zinnen als “jaaa… maar het levert wel heel veel publiciteit op.” Inmiddels vindt bijna iedereen dat dit moet veranderen, ook de minister. Probleem is alleen dat niemand een antwoord heeft op de vraag waar dat geld dan vandaan moet komen. Lees vooral de link in de vorige alinea hierover.

En dan krab ik me als producent, componist, arrangeur en dirigent van vele amateur- musicalproducties ook wel eens achter de oren. Want ja, ook ik vind dat professionele musici eerlijk betaald moeten worden. En ja, die verantwoordelijkheid ligt gewoon ook bij mij. Maar hoe ga je dat geld bij elkaar harken als er voor amateurproducties bovengrenzen aan subsidies zitten, en je ook geen € 100,- voor een kaartje wil vragen?

En toch wil ik met een live orkest werken, want dat klinkt nu eenmaal vele malen mooier dan met een orkestband. Ik los dat dan maar weer op door met het schaamrood op de kaken, muzikanten uit mijn kaartenbakje te vragen of ze mee willen spelen voor een kleine onkostenvergoeding. En dat ik er natuurlijk alle begrip voor heb als ze nee zeggen, omdat ze in feite een dief zijn van hun eigen portemonnee. En met het verhaal dat dit een vergoeding is voor een goede amateurmuzikant. En dat ik het natuurlijk ook veel liever anders zou zien. En….en….en….

Wie het antwoord heeft mag het zeggen. Het antwoord van de minister is simpel: dan maar minder producties van de professionele gezelschappen. Maar hoe doen we dat met al die amateurs en hun fantastische hobby, die ook met een goed orkest willen spelen??  Mijn simpele antwoord is: geld erbij…maar of dat in elke gemeente zo wordt overgenomen?? Daarom applaus voor het orkest in de video. Ik voel me schatplichtig aan ieder van hen, dat ze dit voor mij en die onkostenvergoeding willen doen !!

Opera op de Parade. De komende dagen staat opera centraal in het centrum van Den Bosch. En op zaterdag mag ik samen met de Koninklijke Harmonie ‘s Hertogenbosch daar mijn bijdrage aan leveren. Ik moet zeggen dat ik wel mijn wenkbrauwen optrok toen ik voor het eerst hoorde dat wij gevraagd werden om de Sing-a-long tijdens dit evenement te begeleiden. Begrijp me niet verkeerd, ik dirigeer een prima orkest, maar opera is nu niet bepaald het genre dat bovenaan het repertoire prijkt.

Maar onderweg naar komende zaterdag, bleek eens te meer hoe flexibel het orkest met dit genre omging. Dat gekoppeld aan een stukje eigen inbreng qua repertoire, zorgde ervoor dat er denk ik een mooie mix van muziektheater op de Parade te horen zal zijn.

En de kers op de taart zijn de solisten die de toeschouwers voor zullen gaan in de diverse koor- en solostukken. Marjolijn, Floris, Vincent, Anouk, Lois, Pien, Lotte en Louis, het was een genoegen om met jullie te werken tijdens de repetities, en ik kijk er naar uit om jullie te begeleiden op het podium.

Overigens bleek maar weer eens dat arrangeren voor een harmonie orkest met zangers niet altijd een eenvoudige opgave is. Een blaasorkest voelt zich prettiger bij andere toonsoorten dan zangers. Kwestie van mollen en kruizen, even voor de kenners. Wat er dan gebeurt, is dat er soms naar believen muziek wordt aangepast. Dat een zanger dan ineens 4 tonen hoger moet zingen, wordt dan voor lief genomen, en dat kan natuurlijk niet. Er waren dus wel de nodige aanpassingen voor nodig.

Als teaser hiernaast een compilatie van Moulin Rouge, muziektheater van deze tijd. En nee, deze spelen we niet komende zaterdag. Wat kunnen we wel verwachten? Onder andere het Slavenkoor, Nessum dorma, Summertime, Bloemenduet, O mio babbino caro. Maar ook Les Miserables en the Phantom of the Opera.

Op het eerste gezicht misschien een wat rare titel. Als ik nu schrijver was, zou het kunnen gaan of je een gewoon boek moet kopen of een luisterboek. Maar ik ben natuurlijk muzikant en dan gaat het dus over muziek. Muziek lezen of muziek luisteren?

De reden dat ik met deze titel kom, is een artikel van mijn oud collega Jan van den Eijnden over dirigenten en harmonie/fanfare orkesten. Jan pleit o.a. voor meer waardering voor de docent/dirigent. Een pleidooi waar ik me op zich prima in kan vinden. Zeker gezien mijn janrenlange ervaringen bij een jeugdharmonie.

Sinds ruim een jaar sta ik zelf ook weer voor een harmonie orkest, en met veel plezier. En precies wat Jan aanhaalt in zijn artikel, is waar ik ook nog wel mee worstel. En dat heeft alles te maken met het feit, dat ik de afgelopen jaren eigenlijk hoofdzakelijk project orkesten heb gedirigeerd bestaande uit professionals en/of zeer goede amateurs. Dan ben je niet bezig met het instuderen an sich, maar meer met het uiteindelijke klankresultaat. Een heel andere manier van werken dan nu.

Dus ben ik inmiddels weer veel bewuster bezig met de diverse manieren van het instuderen van een stuk. Omdat ik naast dirigent ook arrangeur ben voor dit orkest, ben ik tijdens het schrijven al bezig met bedenken of het speelbaar is voor bepaalde groepen, en of het muzikaal ook voldoende tot uitdrukking komt. Dat helpt zeker bij een repetitie, maar dan nog steeds komt het ook neer op de nodige didactische en pedagogische vaardigheden van een dirigent.

En dan kom ik uiteindelijk tot de titel van deze blog. Ik maak mijn arrangementen altijd in Cubase. Een programma waarbij er ook meteen een redelijke goede geluidsopname in MIDI tot stand komt. Dat doe ik zodat de muzikanten een luistervoorbeeld hebben. Heel vaak merk ik namelijk dat amateurmuzikanten bovengemiddeld focussen op het lezen van de noten op papier (of tablet) en veel minder op hoe het moet gaan klinken. En juist het luisteren kan naast het lezen enorm helpen bij het instuderen. Bijvoorbeeld bij mijn arrangement in het filmpje hiernaast.

Ik hoor iedereen al denken: wat bedoelt hij daar nu weer mee? Nou, onder de sloot is eigenlijk een beetje een populaire benaming voor het gebied beneden de grote rivieren. En de reden dat ik deze titel koos heeft alles te maken met een artikel dat ik de afgelopen week in de krant las.

Het was een opinie stuk over het Vincent van Gogh museum in het bijzonder en het museumplein in Amsterdam in zijn algemeenheid. De schrijver van het opiniestuk vroeg zich af waarom dit museum zich in Amsterdam bevond, terwijl het leven van van Gogh in Nederland zich grotendeels had afgespeeld in Noord-Brabant. Nu gaat het mij niet zozeer om de verplaatsing van een museum, maar de opmerking in het artikel dat de gehele subsidie voor het Museumplein in Amsterdam net zo veel was als de totale subsidie voor de provincie Noord-Brabant, triggerde mij wel.

Allereerst moet ik zeggen dat ik geen voorstander ben van Calimero gedrag, ook niet als het gaat over de verdeling van gelden voor Kunst en Cultuur. Nederland is dusdanig klein in vergelijking met het wereldtoneel, dat een voorstelling of museum bezoeken in de Randstad geen obstakel hoeft te zijn. Maar het valt me wel op dat de Raad van Cultuur zelf al jaren pleit voor een meer evenwichtige verdeling van subsidies, maar dat dat keer op keer toch weer in het voordeel van de Randstad uitpakt. Ik geloof dat maar een kleine 20% van de gelden buiten de Randstad wordt toebedeeld. Als ik ernaast zit, please, let me know.

Als ik binnen mijn vakgebied van musical en muziektheater kijk naar het aandeel van de opleiding van Fontys hier in Tilburg bijvoorbeeld, dan mag je gerust stellen dat de kwaliteit van de afgestudeerden tot ver in Europa reikt. En dan is het vreemd dat al het subsidiegeld voor niet commerciële werkplaatsen in dit genre, bijna alleen maar in Amsterdam landt. Ooit hadden we hier de Nederlandse Musicaldagen, maar die zijn door gebrek aan fondsen al na 2 jaar gesneuveld.

Jammer…

Ik heb even getwijfeld over het onderwerp, maar ja, uiteindelijk won de onbeschaamde marketing het toch van de literaire authenticiteit van mijn blog (er mag nu gelachen worden).

Het typische hollandse “doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg” slaat ook bij mij nogal eens toe. Terwijl er genoeg mensen zijn die me vertellen dat ik ook gewoon trots mag zijn op wat ik doe en maak. Vandaag ben ik dat dan ook maar even. En het gevolg is dat ik jullie graag (nog maar eens) wijs op de muziektheater productie Cuypers.

Het zal de vaste lezers zeker niet ontgaan zijn dat ik de muziek gecomponeerd heb en het orkest ga dirigeren. De eerste repetitie is komende zaterdag, dus volop aan het voorbereiden. Doordat er een zomervakantie tussenzit lijkt de premiere ver weg, maar dat is hij niet. De voorstellingen zijn namelijk al vanaf 13 september en de kaartverkoop gaat hard.

Natuurlijk hoop ik dat er ook mensen uit Tilburg komen kijken, maar dan moet ik het wel onder de aandacht brengen, aangezien hier in de plaatselijke media weinig aandacht is voor die regionale productie in Roermond. Vandaar dus toch maar even schaamteloos reclame maken. Het belooft ook qua vormgeving namelijk een prachtige productie te worden.

En dan is er nog het aspect van de oud-MAFfers. Wie?? zult u nu denken? Ik bedoel daarmee de studenten die ooit zijn afgestudeerd aan de MusicAllFactory. Twee van de hoofdrollen worden namelijk door alumni van de MAF gespeeld: Wouter van der Horst en Marjolein Heijltjes. Zij zaten nog op deze opleiding tijdens mijn laatste jaar als dirigent en arrangeur daar.

Dus: schroom niet, maak carpoolafspraken, regel een busje, en bestel kaarten om te komen kijken. Maar wacht niet te lang, want de verkoop gaat hard !!