Dat klinkt als heel vanzelfsprekend, maar sinds enige tijd weet ik dat het dat niet altijd is. Gek genoeg is het voor mij op twee manieren van toepassing. Zowel in de fysieke als in de overdrachtelijke betekenis van de uitdrukking.

Eerst maar even wat het voor mij betekent in de zin van, en nu even rustig aan. Vandaag begint mijn nieuwe job op Sparrenhof, en hoewel dit meer uren per week zijn dan op het laatst bij Monopole, geeft het meer rust in mijn hoofd. Dat komt vooral omdat ik nu veel meer eigen regie heb op wat ik daadwerkelijk ga doen. En dat is mijn visie op onderwijs gestalte geven, op een van de mooiste plekken in Tilburg. Dat mag ik bovendien gaan doen met mensen die ik zelf kies, en waarvan ik weet dat ze dezelfde ideeën over onderwijs hebben.

Ook in mijn hoofd is er meer rust gekomen. Na maanden van intensief arrangeren voor allerlei opdrachtgevers zijn alle deadlines gehaald, en is er ook daar meer ruimte in mijn hoofd gekomen voor nieuwe dingen. Een ervan is een grote compositie opdracht, maar daarover later meer.

Deze rust in mijn hoofd is overigens ook broodnodig om te gaan werken aan dat fysieke deel van adem in…adem uit. Want ja, de laatste tijd gaat dit steeds moeilijker en heb ik steeds meer last van mijn middenrifprobleem met daaraan gekoppeld de verplaatsing van ingewanden naar mijn borstholte. Inmiddels zijn er foto’s gemaakt en heb ik binnenkort een afspraak bij een chirurg om te kijken wat er mogelijk is om dat probleem aan te pakken.

Ik kan nog een heel klein beetje trombone en tuba spelen, en ik hoop dat dat weer toe gaat nemen na een ingreep. Hoe dat gaat lopen weet ik nog even niet, maar we blijven positief. En wie weet ben ik over een tijdje weer in staat om volop te spelen wat ik zelf schreef, zoals in het filmpje hiernaast.