Dat kan natuurlijk van alles betekenen. Het slaat in ieder geval niet op mijn werk. Wel op de plaats waar ik mijn blog zit te typen, want dat is op dit moment niet in Nederland. Ik ben volop aan het genieten van de prachtige stad Wenen, en alles wat daar op muziekgebied te vinden is.

Zo waren we gisteren in de Nationale Bibliotheek, en daar was precies deze weken een tentoonstelling over het leven en werk van de Oostenrijkse componist Anton Bruckner. Heel speciaal was het moment waarop ik de handgeschreven partituur ontdekte van zijn 6e symfonie. Die heb ik namelijk ooit zelf gespeeld in het symfonieorkest van het Brabants Conservatorium. Bijzonder om je eigen tubapartij dan in die partituur te zien, terwijl die majestueuze koperklanken vanuit een ver verleden weer in mijn hoofd galmen.

Uiteraard hebben we nog veel meer historische plekken bezocht zoals prachtige paleizen en indrukwekkende musea. Wenen is werkelijk een geweldige stad om zomaar rond te lopen. Om in een woonwijk in een hip tentje een ontbijtje te nuttigen, en later op de dag op een terrasje in een park, aan een lekkere Gruner Veltliner te nippen.

Maar het allermooiste moment in Wenen was toch weer van muzikale aard. En dat was het woonhuis van Mozart waar hij zijn opera Figaro schreef. Een heel rare gewaarwording om op dezelfde krakende planken te lopen als hij, wanneer hij door de kamer ijsbeerde en zijn prachtige muziek in zijn hoofd ordende. En daar lag in een vitrine ook een pagina van het Dies Irae uit zijn beroemde Requiem. En dat was voor mij extra bijzonder.

Wat is namelijk het geval: op zaterdag 28 september gaat mijn eigen requiem in première in de Concertzaal in Tilburg en bij dat concert zal voorafgaand de 40e symfonie van Mozart gespeeld worden. Begrijp me niet verkeerd, ik zou niet durven om mijn Requiem met dat van Mozart te vergelijken. Maar dat het orkest ervoor koos om deze symfonie naast mijn stuk uit te voeren, voelde in ieder geval als een enorme eer. En dat realiseerde ik me eens te meer toen ik heel nederig in die woning daar in Wenen stond !!

 

 

 

 

 

Het hoge woord mag er uit. Ik gaf voor de zomer al aan dat ik nog wat leuke projecten in de pijplijn had zitten. Vorige week kon ik daar nog niet heel veel over kwijt, maar nu kan ik over eentje gelukkig wat meer vertellen.

Ik ben gevraagd om de muziek te componeren voor de nieuwe muziektheater productie “Frontstad-De weg naar de vrijheid“. Tevens mag ik deze productie muzikaal leiden als hij op de planken staat. Dit wordt dan mijn tweede musical in de mooie stad Roermond.

De première zal zijn op 9 september 2025 in Theaterhotel de Oranjerie in Roermond, waarna er nog dagelijks voorstellingen volgen tot en met 14 september. De kaartverkoop start in november.

Ik moet zeggen dat ik enorm blij ben met deze opdracht. In 2025 ben ik precies 25 jaar werkzaam in het musical en muziektheater circuit. Toen ik begon als arrangeur en dirigent bij de MusicAllFactory (die nu overigens 30 jaar bestaat) had ik nooit gedacht dat ik zoveel jaar later zou doen wat ik nu doe.

Na vele arrangementen van zowel volledige producties als losse nummers ontstond in 2014 de drang om zelf een musical te gaan componeren. Dat werd uiteindelijk Moordhoek in 2017 en dat was echt een droom die uitkwam. Ik kon toen nog niet bevroeden dat er meerdere musicals zouden volgen. Maar dat gebeurde wel. Muziektheater Cuypers in 2023, Hier adem ik vrij in 2024 en nu dus Frontstad in 2025.

Ik voel me dan ook een bevoorrecht mens dat ik zoveel muziek mag schrijven en aan het publiek mag laten horen. Zodra ik de eerste klanken van deze nieuwste productie kan delen, zal dat zeker via dit kanaal gebeuren. Tot dan !!

 

 

 

 

 

Na een aantal rustige weken, ben ik deze week weer gestart met het volledige programma. Alhoewel ik in de zomer niet echt heb stilgezeten, stonden veel zaken op een wat lager pitje. Zo was de gemeenteraad met reces en lag ook mijn werk voor Sparrenhof een tijdje stil, de scholen zijn immers ook gesloten.

Maar dat gaf mij mooi de gelegenheid om ook wat achterstallig onderhoud te plegen. Bijvoorbeeld aan mijn website. Deze was sinds het bouwen niet echt meer grondig aangepast, terwijl er in de afgelopen 2,5 jaar natuurlijk wel het nodige is gebeurd. En dat is nu allemaal aangepast, ga dus gerust weer eens wat rondneuzen op de site om te kijken wat er is vernieuwd.

Natuurlijk gaan we de komende maanden weer volle bak aan de gang. Er is het nodige te melden op het gebied van mijn werk als componist en er staan een aantal gave concerten op het programma. Ook leuk om te laten weten is het feit dat de titelsong van Hier adem ik vrij de komende maanden nog een paar keer openbaar te horen zal zijn. En dat begint al bij Tilburg Zingt op 21 september. Wanneer nog meer, blijft nog even een verrassing.

Een week later zal dan de premiere van mijn Requiem voor Tilburg klinken in de concertzaal in Tilburg, uitgevoerd door Brabant Sinonia o.l.v. Joost Smeets en met medewerking van zangeres Ingrid van den Nieuwenhuizen en stadsdichter Frederike Luijten. Kaarten zijn verkrijgbaar via de site van Schouwburg en Concertzaal Tilburg.

Tot slot wil ik nog stilstaan bij wat minder leuk nieuws. Deze week bereikte mij namelijk het droevige bericht dat Robert de Kok helaas is overleden. Robert stond jarenlang naast me op het podium met Projekt Rakija. En hoewel ik de laatste jaren wat minder contact met hem had, hakt zo’n gebeurtenis er toch wel in. Bedankt voor al het plezier Robert, en hiernaast ter herinnering nog een filmpje van ons optreden bij DWDD.

Zo, deze eerste blog is wat langer geworden dan gebruikelijk, maar ja, dat is ook niet raar na de vakantie (en zo heeft tante Joke wat meer te lezen 🙂 ).

 

 

 

 

Vorige week heb ik al veel genoemd van mijn activiteiten van het afgelopen seizoen. Vandaag het restant. Dat klinkt wat denigrerend, maar zo bedoel ik het zeker niet. Vandaag kijk ik vooral terug op april en mei, nog niet zo lang geleden dus.

Allereerst mijn niet muzikale activiteiten, want die stonden ook volop in belangstelling. Zo presenteerde ik in april de businesscase voor Campus Sparrenhof, waarin een mooi perspectief werd geschetst voor het onderwijs van de toekomst. Verder was ik nogal aanwezig in het Brabants Dagblad met een column van Frank van Pamelen over Hier adem ik vrij, een artikel over de première van mijn Requiem in september, en een artikel met mij als voorzitter van de raadswerkgroep Tilburg 2050. Aan aandacht geen gebrek dus.

Muzikaal was het examen van Danique Dusee een van de hoogtepunten. En heel speciaal, gezien mijn band met haar al vanaf de brugklas als haar coach, en de connectie met haar opa die mijn hoofdvakdocent was op het conservatorium. Ze speelde en zong de sterren van de hemel met nummers die ik had gearrangeerd voor een klein orkest en die ik ook tijdens het examen dirigeerde. We gaan zeker nog veel van haar horen, en dat begint volgend seizoen al in de productie Elisabeth. Hiernaast een voorproefje.

Maar het absolute hoogtepunt was natuurlijk mijn musical Hier adem ik vrij. Ik ben overladen met complimenten voor mezelf en ook voor het hele team en de cast. We hebben met zijn allen een geweldige productie neergezet, en dat was ook terug te lezen in een hele mooie recensie van Jace van de Ven. Ik had graag al een voorproefje laten zien van de fantastische registratie die is gemaakt, maar dat kan helaas nog niet. Na de zomer krijgen eerst alle betrokkenen de film te zien en daarna zullen stukken eruit ongetwijfeld de media bereiken. Alvast dank aan Alex de Bont die als filmer werkelijk alles uit de kast heeft getrokken om er een hoogwaardig eindproduct van te maken. De foto is gemaakt door Evelien Oerlemans.

Nou, dat was het dan. Dankjewel seizoen 23 – 24. Ik heb ervan genoten. Op naar het volgende seizoen, maar eerst vakantie. Mijn volgende blog zal te lezen zijn op 22 augustus. Tot dan !!

 

 

 

 

Na een geweldig feel good concert bij Opera op de Parade komt langzaamaan het eind van het theaterseizoen in zicht. En daarmee breekt ook voor mij een soort van vakantie aan. Zoals gebruikelijk neem ik met mijn blog even een pauze in de zomermaanden. Daarom blik ik deze en volgende week nog even terug op het seizoen 23 – 24.

En daarin is heel wat gebeurd. Maar liefst 6 grote concerten met de Koninklijke Harmonie ‘s Hertogenbosch waarbij we voor het eerst weer terug keerden in het vernieuwde Theater aan de Parade. En meteen met 3 keer een uitverkocht Grand Gala du Kwek. Wat een feestje was dat. Ook de 2 Proms concerten in oktober waren zeer druk bezocht en dus zoals gezegd de kroon op het werk met een prachtig concert op de Parade het afgelopen weekend.

Maar dat was niet het enige natuurlijk. Het hele seizoen stond ook in het teken van de voorbereidingen van Hier adem ik vrij, mijn musical die in april in première ging. Maar daarover volgende week meer. Daarnaast voltooide ik het Requiem voor Tilburg. Een stuk voor klein symfonie orkest met ook een versie die 5 stemmig door variabele bezetting te spelen is. De première van dit Requiem is op 28 september in de Concertzaal in Tilburg. Komen luisteren? Dat kan via deze link.

Tot slot van deze blog blik ik graag nog even terug op alweer een première. En dan die van Muziektheater Cuypers. In september stond deze op de planken in Theaterhotel de Oranjerie in Roermond. Voor mij de eerste keer dat ik ook met een stukje erfgoed van buiten Tilburg werkte. En dat is goed bevallen kan ik jullie vertellen. Graag deel ik in het filmpje hiernaast nog een compilatie van stuk.

Zoals gezegd volgende week deel 2 van de terugblik en de laatste blog voor de zomer.

 

 

 

 

Geduld is een schone zaak wordt vaak gezegd. En dat is wat ik nu wel een beetje moet hebben. Ik zou namelijk heel graag van alles vertellen over wat ik ga doen, maar dat kan simpelweg nog niet. De reden? Soms moet je gewoon even wachten en ….. geduld hebben.

Zijn er dan helemaal geen tipjes van de sluier op te lichten? Nou ja, misschien een beetje. Zo heb ik onlangs weer twee opdrachten binnen gekregen voor composities. Een bijzondere, die niet voor orkest is zoals ik eigenlijk vaak gewend ben. En een grotere die meer past bij mijn ervaring met muziektheater. En natuurlijk zou ik dat al van de daken willen schreeuwen maar dat zal toch nog even moeten wachten.

Wat ik wel kan vertellen is het feit dat ik qua opdrachten al bijna helemaal vol zit voor het seizoen 2024 – 2025. En dat is dan voornamelijk met componeren en arrangeren. Dus als er nog mensen zijn die plannen hebben, en mij daarvoor in gedachten hebben? Laat het dan snel weten, want anders wordt er achter het spreekwoordelijke net gevist. (ja, dit is gewoon ongegeneerd reclame !!)

Maar voor we naar het volgende seizoen gaan hebben we voor de zomer nog wat klusjes te klaren. De eerste is morgen al. Dan dirigeer ik mijn orkest de Koninklijke Harmonie ‘s Hertogenbosch bij het Feel Good concert tijdens het festival Opera op de Parade in Den Bosch. Het programma is zeer gevarieerd. Mozart en Rossini, maar ook muziektheater van Kurt Weill en Annie MG Schmidt. En als uitsmijter Pinball Wizard uit Tommy van The Who. Hiernaast de oorspronkelijk versie. Mijn arrangement is voor groot orkest en een stuk bombastischer. Benieuwd? Dan tot morgenavond !!

Een week later reis ik op zaterdag met het koperensemble van datzelfde orkest naar Zuid Engeland om de onthulling van een standbeeld van de bevrijder van Den Bosch, generaal Ross, muzikaal op te luisteren. De vakantie zal dus nog even moeten wachten.

 

 

 

Soms moet je beslissingen nemen die misschien niet leuk zijn, maar die je voor je gevoel wel moet nemen. Dan zet je ergens een punt achter en ga je verder. In je leven of in je werk…of allebei. En dat is wat ik deze week gedaan heb. Mijn bastuba wordt op dit moment opgeknapt voor de verkoop. 

Al een tijdje lukt het me niet meer om op een voor mij acceptabel niveau tuba te spelen. Dat resulteerde een tijdje geleden in het afzeggen van een concert met een symfonie orkest. Het lukte me eenvoudigweg niet meer om goed genoeg de tuba partij te spelen. Dit heeft alles te maken met de perikelen op gezondheidsgebied en dan met name met mijn longen en ingewanden. Ik heb weliswaar gelukkig weer meer energie en ben inmiddels al 22 kilo afgevallen, maar dat is niet genoeg gebleken om het tuba spelen weer op te pakken.

Gelukkig kan ik mijn muzikaliteit en creativiteit volop kwijt in het componeren en arrangeren. Daarnaast heb ik prachtige dingen mogen doen met die tuba. Een van de hoogtepunten waren de vele concerten met The Dutch Tuba Quartet. Extra mooi was de tour naar Canada in 2000 en de ontmoeting met de muzikanten van de Canadian Brass tijdens een spontaan feestje in ons hotel. 

Daarnaast is de opname van de CD Freedom met het Brabants Jazz orkest en Paul van Kemenade iets om trots op terug te kijken. Ook de vele straatoptredens met Orchestre Infernal en het Fietsharmonisch orkest liggen nog vers in het geheugen. Daaruit bleek dan ook weer mijn liefde voor de combi van muziek en (straat)theater. Spelen in de dubbele betekenis van het woord. Als meneer Menetti die spaghetti in zijn tuba kookt en als “dikke” tubaist op de fiets. 

Ik zet er een punt achter en toeter nog een beetje op mijn trombone. Dank aan alle collega’s met wie ik met zoveel plezier al die jaren heb samengespeeld !!

 

 

 

Na al het musicalgeweld in mijn voorgaande blogs, zou je bijna vergeten dat ik ook nog ander werk doe. Een aantal uur per week houd ik me nog steeds bezig met onderwijs en dan in de brede zin van het woord. Dat doe ik met veel plezier op Sparrenhof aan de Bredaseweg in Tilburg.

Nog even kort hoe ik hier ook al weer terecht kwam. Op het Beatrixcollege gaf ik les aan leerlingen van 5M Anders Leren. Hier hadden de leerlingen veel eigen verantwoordelijkheid en werkten we bewust aan competenties als samenwerken, presenteren, leren om te leren en communiceren. Later kwam daar de ervaring als directeur op een Cultuur BSO bij.

Op Sparrenhof komt voor mij alles samen. En daar slaat ook de titel op. Twee woorden met twee betekenissen. Jongeren van alle niveaus en leeftijden ontmoeten elkaar op Sparrenhof en ontwikkelen zich zonder prestatiedruk (ont-moeten). Ook leren ze hun eigen talenten beter kennen door de ruimte die ze zichzelf kunnen geven (ont-wikkelen).

En dat is prachtig om te zien. Gisteren was ik bij de presentaties van leerlingen van 3 VMBO van De Nieuwste School. Zij hadden allerlei sport en spel activiteiten verzonnen voor jongeren die op kamp komen op Sparrenhof. De opdracht was ook om de visie van Sparrenhof terug te laten komen in deze activiteiten. En dan blijkt dat er prachtige ideeën naar voren komen waarin iedereen meetelt en iedereen meedoet.

De Nieuwste School heeft al aangegeven met deze opdrachten door te willen gaan. Het valt ook binnen het examenprogramma Praktijkgericht Werken. Al is dat laatste niet waar het mij om gaat. Ik vind het prachtig als de principes van Sparrenhof, die ook de mijne zijn, zo hun weerklank vinden bij deze leerlingen. Wat ik als docent miste in het lesgeven vind ik nu op Sparrenhof, en daar voel ik me een klein beetje Mr. Keating. Wie dat is? Zie het filmpje.

Love my Job !!

 

 

 

Gisteravond was het examen van Danique Dusee waar ik vorige week al over schreef. Een prachtige avond met een geweldig resultaat, geslaagd dus !! Wat ook leuk was dat ik daar weer diverse bekenden uit het muziektheater wereldje tegen het lijf liep. En dan besef je dat je al weer heel wat jaartjes meeloopt in de sector

Het is allemaal begonnen met MusicAllFactory. De eerste musical opleiding in Nederland, gestart in 1995. Na een paar jaar in het orkest te hebben meegedraaid startte ik daar in 2000 als arrangeur/dirigent van de eindvoorstellingen. En daar ontstond dan ook echt de liefde voor musical en muziektheater.

Ik raakte ook op het amateurvlak bij dit genre betrokken door Boems. Voor een presentatieconcert verving ik hun vaste dirigent, en meteen zat ik bij de voorstellingen in de schouwburg ook in het orkest bij de voorstelling Parade (nog steeds een van mijn favoriete musicals). Heel leuk dus dat ik afgelopen weekend ook daar weer veel oude bekenden terugzag bij de reünie na hun voorstelling van The Adams Family.

En toen ging ik eens bedenken, wat heb ik in de afgelopen jaren nu eigenlijk allemaal gearrangeerd, gedirigeerd en gecomponeerd? En dan kom ik tot 23 musicals die gearrangeerd en gedirigeerd heb en 4 producties die ik gecomponeerd en gedirigeerd heb. Daarnaast heb ik meer dan 150 losse musical nummers gearrangeerd voor allerlei compilatie voorstellingen, zoals in het filmpje van de Nederlandse Musicaldagen een aantal jaren geleden in de schouwburg in Tilburg.

Al met al een behoorlijk oeuvre. En ik ben nog niet klaar. Alweer volop ideeën en ook al concrete aanvragen in behandeling. Die aantallen zullen dus nog wel gaan oplopen. Ik kijk er al naar uit.

 

 

 

Soms moet je ergens een nachtje over slapen. Doe je het, of doe je het niet. Zo ook over mijn blog. Al een week maak ik me druk over wat er allemaal in Den Haag gebeurt op politiek gebied. Maar ook wat daarover allemaal wel of niet in het nieuws komt. Gisteravond heb ik daarom zelfs de TV uitgezet. En meteen een pittige blog geschreven. Maar ja, als je die dan de volgende ochtend terugleest, denk je soms toch….hmmm…moet ik dat zo wel op het internet slingeren.

Dus toch maar even er voor gaan zitten en een andere blog geschreven. Deze dus. Wat ik nu verder vind van gisteravond, komt genoeg tot uitdrukking in het filmpje, daar ga ik het dus niet meer over hebben. Waarover dan wel? Nu, bijvoorbeeld over de evaluatie van de cast van Hier adem ik vrij. Dat was namelijk ook gisteravond, en dat was een heel prettig weerzien met iedereen.

Alvast een stukje gekeken van de registratie van de voorstelling. En die wordt echt fantastisch. Daar maakt Alex de Bont een waar kunststuk van. En natuurlijk ook weer gezongen. De titelsong Hier adem ik vrij. En de cast is er unaniem van overtuigd dat dit het nieuwe Tilburgse volkslied moet worden. En daar zit dus ook weer een dilemma voor mij.

In September gaat namelijk mijn Requiem voor Tilburg in première. Onder andere gebaseerd op het Tilburgs Volkslied. De oude versie dus voor alle duidelijkheid. Tsja, dan heb je jezelf dus in een wonderlijke positie gemanoeuvreerd. Maar goed, gelukkig ga ik er zelf niet over wat nu wel of niet het volkslied is of moet worden. Dat laat ik lekker aan anderen. En nu? Nu lekker werken met Danique Dusee aan haar eindexamen en dat wordt helemaal fantastisch. Helaas al wel helemaal volgeboekt.