En dat is weer even zoeken. De routine van de gewone werkweek. Nu is die bij mij gewoonlijk ver te zoeken, want elke week is bijna anders. Tenminste nu ik weer zelf het grootste deel van mijn tijd invul. Vorige week liet ik al weten dat ik voor een groot deel was gestopt bij de kinderopvang. Dat betekent dat ik weer veel tijd heb voor het componeren en arrangeren. En dat was nodig. In de loop van de zomer stapelden de opdrachten zich een beetje op en begon het weer wat te lijken op het werkschema van voor corona. En als er nu iets is wat ik moet zien te voorkomen, dan is het dat. Laten we niet vergeten dat ik voor corona al in een burnout zat omdat ik teveel hooi op mijn vork had geladen.

Kwestie van goed verdelen dus, en daarom de stap gezet om bij Kinderstad minder te gaan werken. Ook geleerd om op tijd “nee” te zeggen. Maar ja, dan moeten ze niet gaan aandringen. Want dan wordt het weer moeilijker. Maar we zijn er samen uitgekomen, door de deadline zo’n 6 weken naar achteren te leggen. Daardoor bleef bij mij de werkdruk normaal en kon ik toch een leuke opdracht aannemen. 

Maar goed, nu dus nog die routine er een beetje in zien te krijgen. Want ook de klussen die wat minder aantrekkelijk zijn, moeten gebeuren (lees: administratie, belasting, enz.) Het voelt in ieder geval goed om de regie weer zelf in handen te hebben voor het grootste deel. En net als voor de zomervakantie strooi ik bij tijd en wijlen zo weer wat noeste arbeid van mijn kant de wereld in. Zo kwam vandaag weer een single uit van het project Hoor me de 15e van Ranco Mes. Deze keer het nummer “Dans me” met mijn blazersarrangement en tubaklanken. Veel luisterplezier.