Afgelopen weekend vroeg iemand me hoe ik nu terugkeek op al die maatregelen waar mijn collega’s en ik de laatste 2 jaar door getroffen waren. Mijn antwoord kwam eigenlijk heel snel: dat ik het zonde vond om energie te verspillen aan iets wat al gebeurd was en wat ik toch niet meer kon veranderen. Ik wil gewoon weer vooruitkijken en de kansen pakken die op mijn pad komen. Iets wat ik al 30 jaar doe sinds mijn afstuderen in 1992. En dat deed me weer denken aan de diploma’s die ik destijds heb behaald: AMV/Schoolmuziek oftewel docent muziek; Docerend Musicus Bastuba met een aantekening Trombone;  en een Praktijk diploma Harmonie- en Fanfare directie . En vervolgens bedacht ik me wat ik nu eigenlijk nog doe.

Om maar te beginnen met doceren, daar ben ik een jaar geleden helemaal mee gestopt. Wel ben ik inmiddels werkzaam als artistiek directeur in de Kinderopvang. Bastuba lessen geef ik ook al jaren niet meer. Spelen nog wel, maar dan ook weer geen klassiek, waar ik voor opgeleid ben. De komende weken duik ik weer de studio in om de nodige tuba lijntjes in oude stijl New Orleans in te spelen (videootje voor de sfeer). Ook speel ik veel meer trombone en ook dat weer in allerlei stijlen. En tot slot heb ik al meer dan 10 jaar geen harmonieorkest meer gedirigeerd. Maar daar gaat verandering in komen. Binnenkort zul je mij weer tegenkomen als vaste dirigent bij een prachtig orkest.

Voor arrangeren en componeren heb ik geen diploma en ook het musicalwereldje ben ik bewust bekwaam ongediplomeerd ingerold. Ik wil maar zeggen, kijk vooruit en doe de dingen die je leuk vind. Waar een deur dichtgaat, gaan een paar ramen open (maar als directeur van een kinderopvang moet ik je officieel wel zeggen dat je niet door ramen mag klimmen….)