Dat was ik vorige week vrijdag toch wel. Ik durf van mezelf te beweren, dat ik een behoorlijke dosis zelfvertrouwen heb opgebouwd de laatste jaren. Zeker op een podium. Maar voor het eerst sinds lange tijd, had ik toch wel een beetje de kriebels. Wat was namelijk het geval: ik was gevraagd om een goede vriend en zijn vriendin te trouwen!! Niet als een BABS (Bijzonder Ambtenaar Burgerlijke Stand), want voor de wet waren ze al getrouwd, maar als een bijzondere soort pastoor zal ik maar zeggen. Jawel, ik mocht hun huwelijk als het ware inzegenen in de prachtige Hasseltse Kapel hier in Tilburg. Compleet met geloften, en ringen, en met de magische woorden: “Ja ik wil”. Uiteraard had ik ook op bijzonder smaakvolle wijze daarvoor uit de doeken gedaan hoe het kersverse echtpaar elkaar had leren kennen. En dat dat op een theatrale manier, met de nodige kwinkslagen werd voorgedragen, spreekt natuurlijk vanzelf. Daarom hadden ze ook voor mij gekozen. Gelukkig voor mij viel de hele dienst ook in goede aarde bij de familie en vrienden.

Wat de dag ook een mooi feestelijk tintje gaf, was dat bijna alle muzikanten van This Is Lovski na de plechtigheid aanwezig waren op het feest. Ikzelf heb dit weerzien als bijzonder prettig ervaren, en hoewel we allen wisten dat de good old times van voor Corona niet meer terug zouden keren, was dit geen belemmering om met elkaar nog eens te klinken op de geweldige tijd die we met z’n allen hebben beleefd. Ik voelde me een rijk mens op het eind van die prachtige dag. Dankjewel Peter en Sanne, en dat jullie nog lang en gelukkig samen mogen zijn!!