Dat was wel een beetje het gevoel de afgelopen tijd. Hier adem ik vrij was een grandioos succes. Ik kreeg al veel vragen over wat ik nu ga schrijven. En dat leverde in eerste instantie een wat benauwd gevoel op. Het gevoel dat ik qua muziek mezelf weer moest overtreffen na de afgelopen musical.

Maar nu het stof wat is neergedaald, begint het wel alweer te kriebelen. De samenwerking met regisseur Boy Jonkergouw heeft alweer tot resultaat dat er gekeken wordt naar een nieuw script. Daarnaast kreeg ik afgelopen week een telefoontje uit den lande of ik tijd had voor een grote productie in september 2025.

Twee totaal verschillende ideeen overigens, en dat geeft bij mij altijd weer volop inspiratie. Een ding hadden deze nieuwe hersenspinsels wel gemeen, en dat was historie en erfgoed. Op de een of andere manier komt bij mij toch altijd weer geschiedenis om de hoek kijken. Ik ben er zelfs Tilburgs erfgoed mee geworden naar aanleiding van mijn musical Moordhoek.

En dat deed me weer denken aan mijn allereerste echt grote compositie. Dat was een stuk voor Harmonie St. Remi uit Baarle Nassau. Mijn allereerste orkest. In 2008 mocht ik voor hun eeuwfeest een stuk schrijven. En dat werd Borderlines, een stuk over de smokkelgeschiedenis uit de jaren 50 van de vorige eeuw. Toen zogenaamde Pungelaars de strijd aangingen met de grenswachten van de Marechaussee.

Muzikaal wist ik de twee volksliederen van Nederland en Belgie met elkaar te verweven, wat precies de situatie in het dorp aangaf. Daar liggen namelijk verschillende stukje Belgie in Nederland en dat geeft een nogal verwarrende puzzle met grenzen.

Een grote kans dus dat mijn volgende grote werk weer iets met historie te maken heeft. Wat?? dat horen jullie nog wel.