Nou ja, stil….Eigenlijk het tegenovergestelde. Toen ik afgelopen zaterdag wakker werd, draaide de wereld als een dolle om me heen, en dat hield ook niet meer op. Resultaat was dat ik een uur later met gillende sirenes op weg was naar het ziekenhuis. Uit voorzorg bleek later, want van een gevreesd herseninfarct bleek gelukkig geen sprake te zijn. Wel had ik een acute ontsteking aan mijn evenwichtsorgaan.

De eerste dagen kon ik dan ook weinig meer dan met gesloten ogen stil liggen op bed en veel slapen. Daarna begon het revalideren met de fysiotherapeut op het ziekenhuis en na een aantal dagen mocht ik dinsdag weer naar huis. Daar moet ik verder rustig aan herstellen en dat heeft tijd nodig. 

En zo ervaar ik het leven nu als een aaneensluitend slow-motion filmpje. Lezen en TV kijken gaat nog maar met kleine beetjes. Muziek luisteren gaat gelukkig wel. Best wel wennen voor zo’n ADHD typetje als ik. Vandaar ook een wat kortere blog deze week. Volgende week weer meer nieuws.