Vorige week kwam het bericht naar buiten dat Tilburg is genomineerd voor de BNG Erfgoedprijs. Dit jaar is het thema voor die prijs immaterieel erfgoed, het levend erfgoed dat gemeenschappen delen en doorgeven. Dat Tilburg genomineerd wordt komt onder andere door het verzamelen van verhalen uit het (post)koloniale verleden van Tilburg.

Als woordvoerder erfgoed in de gemeenteraad ben ik hier natuurlijk trots op. Maar er is nog een reden wat mij een extra gevoel van trots geeft. In 2019 was ik namelijk zelf immaterieel erfgoed. Eind 2018 startte het stadsmuseum de expeditie Erfgoedkaravaan. Negen initiatieven werden belicht die verbinding brachten in de stad. Mijn musical Moordhoek werd uitgekozen als Erfgoedkaravaan #4.

Het deed me terugdenken aan een heel spannende periode. Dit was mijn eerste grote muziektheater productie. En deze had in de aanloop al het nodige stof doen opwaaien. Wie maakt er nu in hemelsnaam een musical over de verkrachting van en moord op een jong meisje, Marietje Kessels? Niet iedereen in de stad was hier opgetogen over. Sommigen lieten mij dat ook weten.

Echter toen de productie eenmaal in het theater stond, verstomde de kritiek snel. Niet elke musical hangt van glitter en glamour aan elkaar en dat was bij Moordhoek dus ook niet het geval. Het mooiste compliment hierover kreeg ik van nazaten van de Tilburgse instrumentenmakersfamilie Kessels. Zij waren zeer positief en vonden dat de voorstelling met respect en integriteit was gemaakt.

Nu, zoveel jaren later en 3 producties verder, kan ik stellen dat eigenlijk elke musical die ik tot nu toe gemaakt heb wel iets met geschiedenis te maken heeft. De musicals over rijksbouwmeester Cuypers en Koning Willem II hebben op de planken gestaan. En in september gaat Frontstad over de laatste maanden oorlog in Roermond in première.

Deze week ben ik begonnen met het componeren van mijn vijfde musical. Een ding kan ik al wel verklappen. Het zal weer over iets historisch gaan. Wat precies? Dat houd je nog van me tegoed.