Geduld…

May 19, 2022


Geduld is een schone zaak. Hmm, altijd leuk,die oud holandsche spreekwoorden. Maar soms wordt zo’n spreekwoordelijke deugd wel erg op de proef gesteld. En ik merk dat het ook wat met me doet. Tot voor kort ging ik altijd met plezier naar voorstellingen kijken van collega’s uit het mooie muziektheater wereldje. In de eerste plaats natuurlijk om te kijken wat al dat repeteren en werken had opgeleverd en wat mijn collega muzikanten, regisseurs, muzikaal leiders en vocaal coaches er weer van gemaakt hadden. Om daarna onder het genot van een drankje heerlijk na te kletsen over wat je gezien had en over wat je nog ging zien en maken natuurlijk. 

Maar nu mijn eigen producties zo ver zijn uitgesteld, merk ik dat het wel heel pijnlijk wordt om naar het theater te gaan. Bij een gewone voorstelling of concert gaat het nog wel. Zo heb ik toch wel genoten van de Analogues in het Chassetheater in Breda samen met mijn vrouw Herma. Met dank aan neef Luc die kaartjes had, maar om gezondheidsredenen niet kon gaan en aan mij vroeg of ik interesse had. Maar zodra het om muziektheater gaat, kruipt er een twijfel in mijn hart en voel ik letterlijk pijn. Ik mis het zo verschrikkelijk om weer zelf er mee bezig te zijn, dat ik me er niet toe kan zetten om naar anderen te gaan kijken. Het doet me letterlijk te veel zeer. Ik zou er oneindig veel voor geven om op korte termijn weer live de muziek te horen die ik geschreven heb op de teksten van Michelle voor Hier adem ik vrij en van Ton voor Muziektheater Cuypers. Die laatste begint langzaamaan weer op te bouwen en er ligt een vraag om een compilatie te maken die ingezet kan worden voor de PR. Het begin is er, maar ik zal nog veel geduld moeten hebben.