Om maar meteen met de deur in huis te vallen, nee, dit gaat niet over mijn computer. Tenminste, niet dat ding dat in mijn nieuwe studio staat te wachten tot ik de aan-knop weer in druk om muziek te gaan schrijven.

Nee, met hardware en software bedoel ik deze keer mijn eigen ikke. De software is dan dat grijze spul onder mijn hersenpan. En daarvan kan ik zeggen dat die op volle toeren draait. Zoals ik vorige week al aangaf, kriebelt het enorm om allerlei dingen aan te pakken.

Ook de dingen waar ik nu mee bezig ben, lopen voorspoedig. Zo componeerde ik gisteren de laatse maten van het Requiem waar ik mee bezig ben. Nu alles nog netjes op papier krijgen natuurlijk, maar de noten en klanken zijn gemaakt. Ook met het afwerken van de muziek voor Hier adem ik vrij loopt het voorspoedig.

Dat alles echter met de nodige mankementen aan de hardware, mijn lijf dus. Dat is nog steeds met een stevige revisie bezig. Ik schrijf er niet vaak over, maar soms wil ik het toch even kwijt. Zo zijn de problemen met mijn evenwichtsorgaan nog steeds niet over en zijn er zelfs complicaties bij gekomen. Ook de problemen met de ruimte voor mijn longen zijn nog niet verholpen. Blazen is nog steeds een lastig ding.

Op twee terreinen gaat het gelukkig wel goed. Mijn slaapapneu is nu dankzij de nodige apparatuur langzaamaan onder controle. Ik slaap beter, en ben ook meer uitgerust. En sinds 4 weken gebruik ik injecties om mijn gewicht (en dus mijn ademhaling) onder controle te krijgen. Resultaat: 7,5 kilo er af in 4 weken. En daar ben ik ontzettend blij mee. Het begin is er….en wie weet…ooit nog eens met mijn trombone op een podium.