Het gaat langzaam maar gestaag. En dan heb ik het natuurlijk over het herstel van mijn ontsteking aan mijn evenwichtsorgaan. Deze week heb ik voor het eerst weer op de fiets gezeten. Als je dat ziet, zou je bijna zeggen dat die zijwieltjes er nog wel even aan hadden mogen blijven. Maar na een paar keer proberen gaat het steeds beter, al kost het behoorlijk wat kruim. Om die reden is het bijvoorbeeld helaas nog niet mogelijk om mijn werk als dirigent weer op te pakken. Hoe erg ik mijn orkest in Den Bosch ook mis. Gelukkig kan ik al wel weer muziek voor ze schrijven.

En op dat gebied zit dan meteen het goede nieuws dat ik deze week naar buiten mag brengen. Ik heb namelijk een geweldige compositie opdracht gekregen. Het bestuur van het Crematorium Tilburg en omstreken heeft mij namelijk gevraagd om in het kader van haar jubileum een Tilburgs Requiem te componeren. Geen Requiem zoals we dat kennen uit de RK Lithurgie, maar een eigen invulling. Bedoeld als kado aan de stad en te gebruiken bij diverse gelegenheden die in het teken van afscheid staan.

Het werk zal uit 5 delen bestaan waarvan 1 deel als lied en 1 deel als een soort underscore voor een gedicht of een spoken word tekst. De bezetting wordt voor een klein symfonieorkest met ook een 5 stemmige versie voor bijvoorbeeld een strijkensemble of een blaaskwintet. Inmiddels staan de eerste klanken in mijn computer en heeft het bestuur een indruk gekregen door deze klankschets. De eerste positieve reacties van hun kant geven aan dat ik op de ingeslagen weg verder kan.

Ter illustratie in het filmpje hiernaast een prachtige vertolking van het lied Verlaten Jurk uit mijn musical Moordhoek door Maaike Hermans. Dit lied vormt een van mijn inspiratiebronnen voor het Requiem.