Een uitdrukking uit het theater die nu voor mij helaas een harde werkelijkheid is geworden. Na de zoveelste Corona piek kon het eigenlijk niet meer uitblijven. Meer dan 2 jaar stond mijn musical Hier adem ik vrij in de steigers, klaar om uitgevoerd te worden, maar na de zoveelste tegenslag was er geen andere keus meer dan de productie stil te leggen. Hoe nu verder? Dat is nog de vraag waar we met alle betrokken naar gaan kijken. Ik heb goede hoop dat mijn muziek nog gaat klinken, maar wanneer? Daar durf ik nu geen enkele uitspraak over te doen. Niet met dat nog steeds hangende zwaard van Damocles boven de theaterwereld. Want dat kunnen we nu over Corona toch wel zeggen. Ik ben namelijk niet de enige. Ook bij andere gezelschappen is de rek er soms dusdanig uit, dat producties geschrapt worden. Hoewel dit natuurlijk ook op economisch vlak een klap voor mij is, ben ik eigenlijk treuriger over het feit dat mijn muziek dus niet gaat klinken; je componeert in dit land namelijk niet om rijk te worden, maar omdat je iets te vertellen hebt.

Gelukkig voor mij ben ik niet helemaal monddood op dit vlak. In maart staat muziektheater Cuypers op de planken in het theaterhotel de Oranjerie in Roermond. van 9 maart tot en met 13 maart zijn er 6 prachtige voorstellingen te zien over deze bouwmeester. En o.a. het lied hiernaast zal daar gaan klinken. Hopelijk dus tot dan…