Eindelijk, ja eindelijk is het zover. Vanaf komende week heb ik bezoek van een bouwbedrijf. Al jarenlang heb ik een vurige wens, en dat is een studio om in te werken. Niet een stukje zolder afgebakend met wat kasten, niet het kleinste kamertje op de eerste verdieping, maar een volwaardige werkruimte. Het liefst op de begane grond in de tuin, met eigen voorzieningen. Een plek waar ik rustig kan werken zonder anderen te storen. Op elk moment van de dag.

Toen we 4 jaar geleden onze huidige woning kochten was dat met name vanwege een prachtige berging in de tuin. Dat zou hem worden, mijn nieuwe werkstudio. Naast de benodigde financiering voor de woning zelf, lag ook het geld klaar op een spaarrekening om die berging te verbouwen tot een muziekstudio.

Het eerste jaar gebruikten we vooral om het huis en de tuin op orde te maken, maar in het voorjaar van 2020 zou het gaan gebeuren. En ja, er gebeurde inderdaad iets, maar niet datgene waar ik al jaren van droomde. Covid brak uit, en al snel werd duidelijk dat mijn inkomen onder druk zou komen te staan. Dus toch maar even wachten met die studio.

Achteraf bleek dat een goede beslissing, want hoewel mijn volledige spaargeld verdampte om de Corona crisis op te vangen, ben ik daardoor nog steeds werkzaam in het mooiste vak dat ik ken. En wel dusdanig dat ik inmiddels (ook dankzij hulp van mijn ouders) weer financieel in staat ben om alsnog die droom te verwezenlijken.

En zo gaan een paar handige werklui dus volgende week starten met het verbouwen van de berging. Hiernaast dus een foto van voor de verbouwing. En dat er maar allerlei mooie muziek geschreven mag gaan worden in die nieuwe ruimte. Ter illustratie de nieuwste single van Ranco Mes met mijn blazersarrangement en mijn trombone aandeel.