Het zijn zo van die weken midden in de zomervakantie dat alles even rustig voortkabbelt. Vrienden en collega’s zijn met vakantie, het theaterseizoen is nog niet begonnen en helaas zijn er door corona bijna geen festivals. Dat laatste is iets wat me nog wel wat zorgen baart. Hoe lang gaan we nog door met de 1,5 meter samenleving? Voor mijn inkomen ben ik sterk afhankelijk van muziektheater voorstellingen, met name in het amateur circuit. In mijn vorige blog kon ik niet zonder trots aankondigen dat er maar liefst 4 gepland stonden in 2022. Echter….willen deze voorstellingen kunnen draaien, dan is er een bepaalde kaartverkoop noodzakelijk om de begroting rond te krijgen, en met maar een beperkt aantal bezoekers wordt dat wel een probleem. Ik probeer absoluut positief te blijven, maar het gaat wel knagen…zeker als er steeds minder mensen om je heen last lijken te hebben van corona; zoals ik al zei, het leven kabbelt rustig voort.

Ik hoop daarom van harte dat als iedereen terug is van vakantie en het openbare leven uit de zomerroes ontwaakt, we ons sterk maken om zo snel mogelijk de 1,5 meter samenleving vaarwel te zeggen. Hoe? dat bepaalt ieder voor zichzelf, maar ik hoop dat er inmiddels een situatie is, waardoor de regering het aandurft om de verantwoording daadwerkelijk bij de samenleving te leggen, en ook ik en mijn collega’s als een van de laatsten weer normaal aan het werk kunnen. Ter illustratie een korte video registratie van de eerste orkestrepetitie van Hier adem ik vrij. Hier eindigde het in maart 2020 en hier hoop ik in september weer mee door te gaan.