Kriebels, je weet wel, zo’n ondefinieerbaar tintelend gevoel. Ik begin er weer wat last van te krijgen. Dat gebeurt meestal als een aantal lopende zaken richting een afronding gaan of als de agenda wat leger begint te worden. Nou, dat laatste is zeker niet het geval. Ik heb het nog druk genoeg. 

Maar waarom dan toch die kriebels? Ik heb zo’n vermoeden dat het voornamelijk komt door het afsluiten van Muziektheater Cuypers. En dat dan weer gecombineerd met het laatste arrangement dat eergisteren op de mail ging voor het Promsconcert in Den Bosch (zie mijn vorige blog). Ook het Requiem dat ik voor het Crematorium Tilburg aan het schrijven ben zit in de laatste fase. 

En dat gebeurt dan allemaal in mijn nieuwe studio…jawel….sinds een aantal weken werk ik vanuit mijn nieuwe werkplek achter in de tuin. Het is een prachtige ruimte geworden voorzien van de nodige gemakken, zoals een goede koffiemachine en een koelkast met lekker fris water (en andere dingen). Ik ben daar bijzonder blij mee kan ik jullie wel vertellen.

Waar op dit moment nog het nodige werk voor te verrichten is, is mijn musical Hier adem ik vrij. Door aanpassingen in het sccript is natuurlijk ook een en ander veranderd in de muziek. Dat was nodig, aangezien het eerste script al weer 5 jaar geleden is geschreven. En de wereld heeft sindsdien niet stilgestaan. 

Maar in vergelijking met een paar maanden geleden is er dus de nodige ruimte in mijn hoofd ontstaan, en dat zorgt onherroepelijk dus voor die kriebels. Nu nog de vraag beantwoorden wat daarmee te doen. Er borrelen wel wat ideeen op, maar zeker weten doe ik nog niks. Misschien toch een eerder idee voor een kleine musicalproductie weer oppakken. Of een soort musicalgala hier in Tilburg in 2025. Dan zit ik namelijk al weer 25 jaar in het muziektheater vak. Of…

Nou ja, we zien wel…Voorlopig eerst nog datgene afwerken waar ik nog mee bezig ben.