Loopt het jaar ten einde. En weer was het een stormachtige editie. Meest positief was wel dat Corona nu toch eindelijk wel teruggedrongen lijkt, en de blik weer volop vooruit gericht kan worden. Dat ik niet stilgezeten heb, is voor mijn vaste volgers wel duidelijk. Een van de hoogtepunten was wel de winst van GroenLinks bij de gemeenteraadsverkiezingen, en inmiddels heb ik er alweer ruim een halfjaar als raadslid opzitten, wat mij uitstekend bevalt.

Op het gebied van componeren en arrangeren, is het ook flink vooruit gegaan. Toen de stofwolken van de Corona crisis waren opgetrokken, bleek pas wat een slag deze crisis voor mijn sector was geweest. Heel veel collega’s moesten iets anders gaan doen, en keerden ook niet meer terug. Gevolg voor mij was, cru genoeg, een volle map met componeer en arrangeer opdrachten.

Wat helaas wel terug liep was het spelen op mijn geliefde toeters, de Tuba en Trombone. En dat was niet alleen door aanbod, maar ook door mijn fysieke gesteldheid (zie een van mijn eerdere blogs). En dat is er helaas niet beter op geworden. Het spelen gaat nog wel, maar alleen in een rustige setting, en zeker niet springend en hossend op een festival. Ik was dan ook zeer blij verrast dat mijn vriend Igor Sekulovic mij vroeg als Lid van de Raad van Toezicht van de stichting waaronder This is Lovksi valt. Zo blijf ik nauw betrokken bij mijn oude bandje.

Helemaal niet meer spelen is gelukkig niet van toepassing. Toevallig duik ik in de laatste week van het jaar nog 2 dagen de studio in. Een dag voor wat Carnavalsnummers met Confetti en de andere dag voor weer een aantal liedjes van Ranco Mes in de serie Hoor me de 15e. Het leuke van studio werk is dat je ook kunt dubben: zelf alle trombone stemmen inspelen dus. En dat doet me dan weer denken aan een opname van vorig jaar voor kerst, samen met vele collega’s uit het muziektheaterwereldje. Ook nu nog heel toepasselijk!!