Ik kreeg het als kind al te horen, “jij met je luchtkastelen”. Later zou blijken dat ik ze letterlijk ging bouwen, want mijn allereerste en liefste hobby werd mijn beroep: blazer !! En dan natuurlijk de grootste toeter die er op dat moment te vinden was, de tuba. Later aangevuld met de trombone.

Jarenlang heb ik op deze twee instrumenten allerlei stijlen in evenzoveel verschillende ensembles en orkesten mogen bespelen. Het was me zelfs gegund om een keer een improviserend solo programma te spelen. Dat was in de liften van de TU in Eindhoven, en daarin reageerde dan weer dansers op mijn muziek.

Het bracht me in vele landen en zelfs andere werelddelen. Onvergetelijk waren de optredens met The Dutch Tuba Quartet in Canada en met Projekt Rakija in Hongarije (Sziget) en  Denemarken. Ook Barcelona met het Fiestorkest was een hele mooie.

Toen een jaar geleden dus vanwege mijn gezondheidsproblemen het blazen niet meer lukte was dat best wel een klap. Natuurlijk kon ik mijn muzikale ei nog steeds kwijt in de vele arrangementen en composities. Maar niet meer kunnen blazen voelde toch een beetje als een afscheid, en dat deed pijn.

Maar nu blijkt dat afscheid gelukkig niet definitief te zijn. Net voor kerst heb ik zelf de trombonepartijen van mijn carnavalskraker kunnen inspelen in de studio. En sinds dit nieuwe jaar heb ik ook de tuba weer uit zijn tas gehaald. De eerste zware klanken hebben daarmee in mijn nieuwe studio thuis weer geklonken, en daar werd ik enorm blij van.

Dus wie weet, kom ik ook weer wel ergens een podium op, of duik ik een studio in, of een combinatie van beiden, zoals we deden met This is Lovski. Niet omdat het moet, maar omdat het kan !!