Even een paar weken rustig aan doen. Dat kwam mij eigenlijk helemaal niet zo slecht uit. Sowieso lag er nog wat werk voor Frontstad op me te wachten. Want alles is gecomponeerd maar de orkestpartijen en partituren moeten nog uitgewerkt worden. En dat kan ik nu mooi even doen.

Daarnaast is rust ook nodig, want lichamelijk gaat het niet allemaal zoals het zou moeten. Het is inmiddels al weer ruim twee jaar geleden dat ik met spoed werd opgenomen in het ziekenhuis met een ontsteking in mijn evenwichtorgaan. Daarna is het eigenlijk nooit meer helemaal goed gekomen. Soms ging het wat beter maar dan volgde ook weer altijd een terugval.

Sinds vorige week weet ik wat er nu met me aan de hand is. Ik heb namelijk PPPD. En dat betekent Persisterende Positionele Perceptie Duizeligheid. Mijn hersenen corrigeren onvoldoende mijn beweging qua evenwicht waardoor ik continu het gevoel heb dat ik uit balans ben. Ik krijg nog wat testen om te kijken of er met revalidatie nog iets aan gedaan kan worden, maar ik moet er ook rekening mee houden dat dit blijvend is.

Gelukkig kan ik voor een groot deel mijn werk zelf indelen en dan is een paar weken wat rust dus wel even lekker. Voor de rest blijven we met goede moed al hetgene doen wat ik doe. Op zijn tijd even pauze, maar verder lukt dat wel.

Dus ook muziek schrijven gaat er niet onder lijden. En helemaal leuk is het dan als de komende dagen er weer van alles te horen is. Ik mocht een arrangement schrijven voor het koningsdagconcert  en ook mijn Requiem zal te horen zijn op 4 mei bij de Dodenherdenking. Als klap op de vuurpijl klinkt er nog iets moois in een verrassend arrangement op het Bevrijdingsconcert 5 mei in de Piushaven in Tilburg.

Wil je weten wat? Dan kun je het beste komen luisteren. Om in de stemming te komen hiernaast een stuk wat ik jaren geleden schreef voor dat bevrijdingsconcert.