Een prachtig woord eigenlijk… mijmeringen. Een woord wat in me op kwam toen ik gisteravond na zat te denken over het onderwerp van mijn blog. Ik zat een van mijn favoriete programma’s op TV te bekijken, Gort over de grens. En zoals altijd bij mensen die ervan verdacht worden ADHD te hebben, plopte er ondertussen van alles op in mijn hoofd. Natuurlijk de drukke dagen voor de boeg vanwege carnaval en mijn debuut als dirigent van het Grand Gala du Kwek in Oeteldonk.

Maar zoals altijd als er iets nieuws op het programma staat, moet ik ook weer terug denken aan van alles wat ik in mijn (gelukkig) rijke muzikale leven al heb gedaan. En toen ik dus naar de belevenissen van Ilja Gort in de Loire streek van La douce France zat te kijken, viel mij ineens de mooie muziek op die werd gebruikt op de achtergrond. Muziek van Yann Tiersen, bekend van de film Amelie.

En als ik dan deze prachtige muziek hoor, dan mijmeren mijn gedachten onmiddelijk naar een prachtig groepje mensen waarmee ik jarenlang heb mogen samenspelen: Orchestre Infernal en haar illuster voorganger het Skomorovsky Orchestra. Niet alleen bijzonder goede muzikanten, maar ook een groep mensen die op een bepaalde manier in het leven stonden en er vooral van genoten. En dat….dat was te horen in de muziek die we speelden.

Muziek dus met joie de vivre, zowel origineel als ook bewerkingen van klassiek. Altijd met een theatrale inslag en vooral….met bravoure…..nog zo’n prachtig woord. Maar ook andere zuidelijke invloeden behoorden tot ons repertoire, zoals de muziek van Nino Rota, de bekende Italiaanse componist van filmmuziek. Een mooi voorbeeld daarvan is te zien in het filmpje hiernaast, met een stop-motion circusvoorstelling.

Als ik dat weer zie en hoor, dan mis ik dit fijne bourgondische clubje muzikanten, en bedenk ik hoe mooi wij gepast hadden in zo’n TV programma als van Ilja Gort. Op een mooie zomeravond in Frankrijk, met lekker eten en een goed glas wijn.