Nieuwe ontmoetingen. En dat zorgde ervoor dat ik afgelopen nacht met een hele grote brede glimlach op mijn gezicht naar huis fietste.

Het begon met de uitvoering van de titelsong van mijn musical Hier adem ik vrij. Niet in de oorspronkelijke versie, maar door operazangeres Nienke Nasserian. Prachtig om haar vertolking te mogen horen vanuit het Paleis Raadhuis. Jammer genoeg is er met mijn opname iets misgegaan, dus daarom nog een keer de oorspronkelijke versie op het filmpje hiernaast. De versie van Nienke komt ongetwijfeld later nog een keer. Ook heel fijn dat heel veel mensen bleven vragen wanneer de musical te zien zal zijn. En daar wordt hard aan gewerkt.

Een volgende ontmoeting was in het oude “Bertje” van de schouwburg (het barretje onder in de kelder naast de ingang). Nu in gebruik door Metro. Hier vond een ontmoeting plaats tussen diverse jongeren over Cultuur en Diversiteit. Samen met hen had ik onder leiding van Tyrone Tjon-a-loi een heel interessant gesprek over de zichtbaarheid en inclusie van cultuur in onze stad.

En alsof het zo moest zijn, liep ik een half uurtje later fractie collega Karlijn tegen het lijf, die me voorstelde aan Richard van Valmont, een jonge student van andere afkomst (geen idee welke, want daar heb ik niet naar gevraagd). Hij wilde graag meer in aanraking komen met cultuur in Tilburg, dus riep ik spontaan: “Dan loop je toch een tijdje met mij mee, ik introduceer je wel”. Aldus geschiedde en raakten we al snel in een geanimeerd gesprek over met name buitenlandse studenten, die hij meer in contact wil brengen met het culturele leventje in Tilburg. Ik heb zo’n gevoel dat hier iets heel moois uit voort gaat komen. Mooi was in ieder geval een uitspraak van hem, en mijn reactie daarop, waarmee de avond eindigde, en die volgens mij heel mooi aangaf waar het om moet gaan:

“Iedereen wil uniek zijn, maar niemand wil anders zijn” (Richard). “Dus kun je maar beter jezelf zijn” (Ron).