Dat is een kreet uit een reclamespotje, om werken in het onderwijs te promoten, jaren geleden. Ik heb daar een dubbel gevoel bij. Aan de ene kant klopt de slogan, maar aan de andere kant vind ik het ook complete onzin. En dat behoeft denk ik wel een toelichting

Deze maand ben ik een jaar aan de slag op het landgoed Sparrenhof, als kartrekker voor de proeftuin Campus Sparrenhof. Mijn job bestaat er uit om scholen uit zowel het Primair Onderwijs als het Voortgezet Onderwijs op Sparrenhof uit te nodigen. Zij kunnen daar bestaande en nieuwe onderwijsactiviteiten uitvoeren, die passen bij de visie en het doel van Sparrenhof. Dat doel is het realiseren van een aanvullende en alternatieve leer-, speel-, maakplaats.

Een prachtig doel, maar ook heel ruim omvattend. Als je naar de huidige kinderen en jongeren en hun ontwikkeling kijkt, dan is zo’n plek hard nodig denk ik. In die zin is de titel van mijn blog weer heel passend. Als je met leerlingen werkt, is geen dag hetzelfde, en dat maakt werken in het onderwijs ook zo mooi. Ik heb jaren om die reden voor de klas gestaan. Ik genoot van het werken met die pubers en ik mis dat nog elke dag.

Wat ik niet mis in het onderwijs, en wat ook de reden was dat ik er uit stapte, is de manier waarop veel mensen nog steeds naar onderwijs kijken. En dan met name naar het stuk over prestaties en toetsing van die prestaties. Nog steeds staat dat voor mijn gevoel veel te veel centraal. En daar klopt de titel dus absoluut niet. Nog steeds eindigt iedere schoolcarrière met een centrale toets, net als ruim 30 jaar geleden. En steeds meer heb ik het gevoel dat dat eindexamen niet meet, wat de leerlingen nu eigenlijk kunnen of moeten kunnen.

Het gaat te ver om hier in deze blog nog over uit te wijden, maar iedereen die hier meer over wil weten, nodig ik uit om contact op te nemen. En dan verwelkom ik je graag op Sparrenhof, een plek waar een omslag gemaakt kan worden. Waar je dingen uit kunt proberen, en waar je ook na een mislukking een ander paadje kunt volgen.

Waar dat toe moet leiden, is een andere maatschappij, die gezien bijvoorbeeld de krapte op de arbeidsmarkt echt anders ingericht zal moeten worden. En laat ik daar nu net een liedje over hebben gemaakt, samen met Ton Wilthagen en Pieter Bon.