En dan, 2.148 dagen na de eerste brainstorm, staat Hier adem ik vrij eindelijk op de planken. Wat een rollercoaster is dat geweest. 6 jaar lang gewerkt en geschaafd aan mijn mooiste voorstelling tot nu toe, althans, dat vind ik zelf dan. Drie keer een zo goed als uitverkochte zaal en een matinee gaan nu hoop ik genieten van deze productie.

Er is veel veranderd in die jaren. Uiteindelijk hebben mijn partners in crime: Boy Jonkergouw, Ingrid van den Nieuwenhuizen, Manon van Riel, Simon Haen en Jeroen Willemse een prachtig eindresultaat weten te bewerkstelligen. Voor mij een topteam om mee te werken. Maar ook een dankjewel voor alle mensen die aan eerdere versies hebben meegewerkt en gerepeteerd. Ook zij hebben het eindresultaat mede gestalte gegeven.

En dan de cast. Sommigen al vanaf het eerste uur, en anderen in een later stadium. Ze gaan knallen vanavond op de première. Het publiek ziet het eindresultaat, maar wat niet zichtbaar is, is de ontwikkeling die deze spelers het afgelopen jaar hebben doorgemaakt. Ik kan zondermeer zeggen dat iedereen boven zichzelf is uitgestegen.

Wie ik zeker niet mag vergeten is het bestuur van de Stichting Muziektheater Tilburg. Bij een dergelijk grote productie komt ontzettend veel kijken. Zij hebben kosten noch moeite gespaard om de droom van mij te laten uitkomen. Gwendolyn, Sandra, Jos, Beppie, Boy, Marco, Herma en productieleider Dorith, heel erg bedankt voor het geloof dat jullie in mij hadden om Hier adem ik vrij te realiseren. En voor het vele werk dat jullie verzet hebben.

Tot slot, mensen van de grime, kleding, kappers, changeurs, decorbouwers, en alle andere vrijwilligers: Dank jullie wel voor al jullie werk. Vanavond mag ik in de frontlinie het 15 koppig orkest met topmuzikanten dirigeren. Vanmiddag moest ik heel even terugdenken aan de laatste keer dat ik in de orkestbak van de schouwburg stond. Toen dirigeerde ik Moordhoek, mijn eerste musical.

Ik ga genieten van 4 prachtige voorstellingen. En ik hoop dat het publiek dat ook gaat doen.