Na alle feestdagen is het werk voor iedereen weer begonnen. Ook voor mij is dat te merken. Er ligt al weer een aardig stapeltje werk te wachten om gearrangeerd en gecomponeerd te worden. Het is dan ook onvermijdelijk dat sommige deadlines een beetje door elkaar gaan lopen. Dus rustig het een afwerken en daarna het volgende pakken, is geen optie.

Wat je dan krijgt is dat er allerlei muziekstijlen door elkaar gaan lopen. Zo ben je de ouverture voor een musical over de Tweede Wereldoorlog aan het bijschaven voor YouTube en in je blog. En meteen daarna moet het nummer van je vriendenclub CV Confetti nog even nabewerkt worden om op Spotify te zetten. Vervolgens sta je dat zelf op een podium in 013 te zingen.

Dat nummer, Keuzestress Prakkezeerpaniek, is een typisch voorbeeld van een traditioneel carnavalslied. Dat niet alle deelnemers op die avond nog in die stijl zingen bleek ook al snel. Dus was ik heel benieuwd wie er zou gaan winnen, want dat nummer mag ik zo snel mogelijk gaan arrangeren voor de hofkapel van Kruikenstad. De hele carnaval komen dan Prins Jan III en zijn gevolg op deze tonen binnen.

En die winnaar was allesbehalve traditioneel. “Zumme de dan mar doen” van De Nostalgieten dreunt op een lekker moderne manier je hoofd binnen. Volg de link van de titel en je kunt zelf horen wat ik bedoel. En in mijn hoofd moest dus nog maar een keer de knop om. Best lastig, want ik was net klaar met een bewerking van Ne me quitte pas van Jacques Brel.

Maar goed, na een chanson dus door met een soort van techno carnavals boemboem. Het resultaat zal binnenkort in Tilburg te horen zijn. En als dat arrangement af is schrijven we weer door voor het Grand Gala du Kwek in Oeteldonk. Ook carnaval, maar toch weer anders.

En na al dit arrangeergeweld had ik even wat behoefte aan rustige muziek. Misschien jullie als lezers ook wel. Daarom hiernaast even heel wat anders, namelijk het 3e deel van mijn Requiem. Voor een beetje rust in je hoofd.

Allereerst alle lezers natuurlijk de allerbeste wensen voor 2025. Dat het maar een mooi jaar mag worden. Voor mij zal het moeilijk worden om het vorige jaar te overtreffen, maar toch staan er weer wat leuke projecten op de rol.

Om te beginnen natuurlijk mijn 4e musical alweer. Na Moordhoek, Cuypers en Hier adem ik vrij, zal in september Frontstad in première gaan. Het wordt mijn tweede productie in Roermond en zal te zien zijn in het Theaterhotel de Oranjerie. Voor de liefhebbers: kaarten zijn al verkrijgbaar. In het filmpje hiernaast een eerste tip van de sluier.

Verder zal in de loop van dit jaar meer duidelijk worden over de opvolger van Hier adem ik vrij. Er wordt al druk aan research gedaan en het bestuur van Stichting Muziektheater Tilburg is met een paar nieuwe bestuursleden al enthousiast aan de slag gegaan om diverse mogelijkheden te verkennen.

Maar het is niet alleen muziektheater wat de klok zal slaan het komende jaar. Als het goed is komt namelijk in het voorjaar nog een stuk van mij in première. Wat dat zal zijn en waar het gaat klinken houd ik nog even bij me, maar er zit een cryptische boodschap in dit stukje.

Zoals al eerder aangegeven zal het spelen wel een stuk minder worden de komende jaren. Maar helemaal stil is het niet. Met de meneertjes in de foto zijn we ook bezig om lekker losjes wat muziek te brengen in theatercafé-achtige sferen. Ik houd jullie op de hoogte als we voor de eerste keer openbaar gaan spelen.

En dan blijf ik natuurlijk ook in 2025 weer mijn orkest de Koninklijke Harmonie ‘s Hertogenbosch dirigeren en van de nodige arrangementen voorzien. De eerste resultaten daarvan zijn te zien en te horen bij het Grand Gala du Kwek. Komen kijken zal moeilijk worden, want alle drie de voorstellingen zijn zo goed als uitverkocht.

Een blog midden tijdens de kerstdagen en alweer de laatste van dit jaar. Vorige week keek ik terug op een heel succesvol 2024, vooral op het gebied van mijn muzikale schrijfwerk. Vandaag blik ik toch ook even terug op de andere zaken waar ik mee bezig ben geweest.

Allereerst Sparrenhof natuurlijk. De proeftuinfase is voorbij en is succesvol geweest. Hoe het precies verder gaat en welke rol ikzelf daarin ga hebben, is nog even de vraag. Maar dat Sparrenhof als pedagogische vrijplaats blijft bestaan, is in ieder geval zeker. En daar ben ik enorm blij om. Ik heb dan ook goede hoop dat ik mee kan blijven helpen om deze prachtige plek verder te ontwikkelen.

Ook in de gemeenteraad was het een mooi jaar. Er ligt een nieuw kunstenplan voor Tilburg en als voorzitter van de werkgroep Tilburg 2050 heb ik ook mijn steentje bij kunnen dragen aan de vooruitgang van onze mooie stad.

Op het gebied van zelf spelen heb ik echter duidelijk een stapje terug moet doen. Afgelopen jaar nam ik het besluit om te stoppen met het professioneel spelen op mijn bastuba. En dat had alles met mijn gezondheid te maken. Op dat gebied blijft het een beetje sukkelen. Ik speel nog wel op mijn trombone, maar ook daar doe ik het wat rustiger aan.

Al met al was 2024 dus een jaar om met een tevreden blik op terug te kijken. Als ik dan terug denk aan de jaren voor en vooral ook tijdens corona, dan is er veel veranderd. Moest ik jaren geleden soms meer dan 60 uur per week werken om rond te komen, dan is dat nu gelukkig wel anders. En daardoor heb ik wat meer tijd voor mijn hobby’s. Zoals koken voor het hele gezin bijvoorbeeld. En daar hebben we op kerstavond en gisteren volop van kunnen genieten.

Dat de donkere dagen van Corona soms ook iets moois opleverde bewijst het filmpje hiernaast. Geniet nog van deze 2e kerstdag en ik wens jullie allemaal het allerbeste voor 2025.

Wat was het een geweldig jaar. 2024 zal in mijn geheugen gegrift blijven staan als een van mijn meest succesvolle jaren als componist. Maar liefst 2 keer ging een groot werk van mij in wereldpremiere. Eerst in april Hier adem ik vrij in de schouwburg en in september mijn Requiem voor Tilburg in de concertzaal. 

Ik heb genoten van beiden en enorm veel positieve reacties mogen ontvangen. De titelsong van Hier adem ik vrij was overigens niet alleen te horen in de musical maar ook nog als opening bij Tilburg Zingt. Verder kan ik al verklappen dat het hier niet bij blijft, en dan bedoel ik niet het filmpje hiernaast.

Ook het Requiem kon op veel enthousiaste reacties rekenen. Niet in de laatste plaats omdat de Stichting beheer crematorium Tilburg e.o. het mogelijk maakte om er meteen een professionele opname van te maken. Deze is te beluisteren op vele streaming kanalen waaronder Spotify en YouTube.

Maar het waren niet alleen mijn composities die een hoogtepunt vormden in 2024. Ik ben namelijk ook apetrots op de Koninklijke Harmonie ‘s Hertogenbosch, mijn vaste orkest op de vrijdagavond. Zij hadden een bijzonder druk jaar in 2024. Maar liefst meer dan 60 werken moesten worden ingestudeerd. 

Dat was nodig om iedere keer weer een nieuw programma weg te kunnen zetten op achtereenvolgens Grand Gala du Kwek, Koningsconcert, Opera op de Parade, Herdenking in Guildford Engeland, Bevrijding Den Bosch, De Proms en het Wim Kersten concert. Maar liefst 5 keer was de grote zaal van het Theater aan de Parade zo goed als uitverkocht. 

Daarmee kunnen we zeggen dat opgeteld meer dan 5000 man publiek heeft genoten van deze optredens met diverse zangers. Dank ook aan Sjef Ipskamp en Jan Danckaert die samen met mij alle arrangementen schreven voor deze evenementen. 

Volgende week kijk ik nog even terug op een wat meer prive stukje van het afgelopen jaar. Dus tot volgende week en alvast allemaal hele fijne feestdagen.

En dan komt op deze donderdagochtend ineens zeer snel een buikgriepvirus opzetten. Mijn blog gaat deze week dus even op pauze. Wel de pauzefinale van mijn musial Hier adem ik vrij in het filmpje. Volgende week ben ik er weer.