Het platform X had ik om diezelfde reden al veel eerder verwijderd van mijn telefoon. Maar ja, ik moet dan wel eerlijk bekennen dat ik daar eigenlijk toch niet zoveel mee deed. En dat ligt met Facebook toch even anders. Wellicht leest u deze blog via dat medium, en dat verklaart al een beetje mijn reserves om Facebook helemaal uit mijn leven te bannen.
In een gesprek eergisteren had ik het er ook over, en ook daar waren toch de nodige nuances te horen. Het is natuurlijk ook maar net hoe je zo’n medium gebruikt. In dit geval dus duidelijk om informatie te zenden, en daar hopelijk mensen een plezier mee te doen. Nu deel ik mijn blogs ook via Linked in, dus ben ik niet afhankelijk van het bedrijf Meta, maar je wil je verhalen toch zo breed mogelijk delen.
Wat je wel gaat doen door al deze ophef, is nadenken over hoe je dat dan vroeger deed. Ik kan me de tijd nog herinneren dat ik geen mobiele telefoon wilde, want ik had toch een antwoordapparaat. De muziek die ik maakte was te koop op Cd’s, wereldwijd zelfs in het geval van The Dutch Tuba Quartet waar ik in speelde. Dat het bereik niet bepaald groot was, laat zich raden.
Ik vraag me wel eens af hoe het was geweest als we toen onze optredens op YouTube hadden kunnen zetten. Dat kwam ook doordat er afgelopen week een berichtje kwam in de groepsapp van Orchestre Infernal. Dat orkest bestaat al jaren niet meer, maar we houden via de app zo eens in de zoveel tijd nog contact. Slagwerker Paul van der Heijden plaatste een aantal filmpjes uit de oude doos op YouTube en eentje daarvan deel ik graag hiernaast.
Dus, wat ik nu precies ga doen, daar ben ik nog niet uit. Daar ga ik nog wat rustig over bomen. Mijn blogs zullen in ieder geval altijd wel ergens te lezen zijn.
