Het is alweer even geleden dat ik het er over had, maar ik ben natuurlijk ook nog een aantal uren per week aan het werk voor Sparrenhof. 2 jaar lang ben ik actief geweest als kartrekker voor Campus Sparrenhof. Dat was een proeftuin om zowel basis- als voortgezet onderwijs bestaande en nieuwe activiteiten te laten ondernemen op het landgoed aan de Bredaseweg.
In die jaren heb ik samen met mijn mede kartrekkers een fundament ontwikkeld voor Sparrenhof als pedagogische vrijplaats. Een concept waar ik vanuit mijn onderwijs achtergrond heel erg achter sta. Het gaat te ver om de volledige uitleg hier in deze blog te plaatsen, maar in het kort komt het er op neer dat kinderen en jongeren zichzelf kunnen zijn en zonder prestatiedruk zich kunnen ontwikkelen. Wie daar meer over wil lezen kan op deze link klikken.
Mijn voornaamste taak de afgelopen jaren was het verhaal over die pedagogische vrijplaats vertellen aan iedereen die het maar horen wilde. Daarnaast mocht ik kinderen en jongeren begeleiden die activiteiten deden op het landgoed. Dat varieerde van sponsorlopen, speurtochten en theaterdagen tot verkennen en onderzoeken. Ook werkte ik samen met studenten van o.a. de opleiding Docent Muziek en van Fontys Pedagogiek.
Het mooie van dit alles was om iedere keer weer te zien hoe zij allemaal op hun gemak waren in die rustige en natuurrijke omgeving. En dat is hoe het nu ook verder gaat. De proeftuinen van onderwijs, speciaal onderwijs en jeugd- en jongerenwerk gaan samen een programma ontwikkelen waar Sparrenhof als veilige haven om te ont-moeten en te ont-wikkelen centraal staat. Tot dat programma klaar is, is het mijn taak om Sparrenhof te blijven promoten, met als kernthema’s Natuur, Sport en Cultuur.
Het filmpje hiernaast is een lied uit mijn musical Hier adem ik vrij, over de geboorte van Willem III. En dat lijkt in eerste instantie niks met Sparrenhof te maken te hebben. Maar schijn bedriegt. De constante druk in het gezin van de koninklijke familie, zorgden voor een zeer gespannen verhouding tussen vader en zoon. Maar ja, in die tijd werd heel anders tegen de ontwikkeling van kinderen aan gekeken.
