Om de zoveel tijd is het weer zo ver. Even een beschouwing op mijn politieke activiteiten in ons mooie dorp Tilburg. Maar deze keer niet zozeer over cultuur of over partij politieke zaken, maar meer over de beruchte stip op de horizon…de toekomst.

Sinds een paar maanden ben ik voorzitter van de werkgroep Tilburg 2050. En ik mag dit gerust een bijzondere taak noemen. De werkgroep wordt gevormd door de ambtelijke organisatie, de burgemeester, 2 wethouders en een afvaardiging van de gemeenteraad, zowel oppositie als coalitie. De werkgroep is in het leven geroepen om het proces om te komen tot een visie over hoe Tilburg er uit ziet in 2050, mede vorm te geven.

Een van de belangrijkste zaken daarbij is, dat dit niet een proces is dat enkel en alleen vanuit het stadhuis wordt gedirigeerd, maar dat het samen met organisaties en bewoners uit de stad en de dorpen wordt vorm gegeven. Gisteravond was de aftrap van een reeks lezingen van deskundigen die voeding geven aan de denkrichting. In dit geval ging het over Brede Welvaart.

Het was in ieder geval prettig om te zien, dat naast de nodige ambtenaren en raadsleden een kleine honderd andere belangstellenden zich in de raadszaal hadden verzameld om te luisteren en te reflecteren over dit onderwerp. Kern van het verhaal voor mij was toch wel, dat welvaart niet langer een product is van zuiver economische waarden, maar dat ook geluk, welbevinden en maatschappelijk betekenis mee tellen als ervaring van rijkdom.

En dan bekruipt mij het gevoel van trots dat ik binnen mijn wereld van kunst, cultuur en onderwijs dus een belangrijke bijdrage hier aan kan leveren. En dan niet alleen als voorzitter van de werkgroep, maar ook in mijn werk. En soms komen dan een muzikant en een hoogleraar al eerder bij elkaar. Over de arbeidsmarkt, en niet in een lezing, maar bij het maken van een lied.