Daar voel ik me op dit moment staan. Al vanaf het begin van mijn blog heb ik geprobeerd om informatief en vooral positief over mijn activiteiten te schrijven. Altijd vanuit datgene wat er op woensdagavond of donderdagochtend in mijn hoofd afspeelde. Maar nu ontkom ik er niet meer aan om te schrijven over de aankomende maatregelen die nodig zullen zijn om Corona voor de zoveelste keer een halt toe te roepen. Waarom? Omdat het al dagenlang door mijn hoofd beukt wat de gevolgen zullen zijn voor zo’n beetje alles wat ik nu doe.
Dat voelt als gevangen zitten tussen twee vuren. Ik gun iedereen zijn vrijheid, geluk en overtuiging in dit mooie land. De vrijheid om te denken wat je wil, om te zeggen wat je wil met respect voor anderen, om te geloven wat je wil, maar ook om je vak uit te oefenen waar je het meeste passie voor hebt. Waar je voor kiest, omdat dat het mooiste is wat je maar kunt doen. Door de stijgende besmettingen en ziekenhuisopnames dreigt nu opnieuw de 1,5 meter maatregel ingevoerd te gaan worden. Precies de maatregel die mij, werkzaam in het amateurkunst wereldje, opnieuw belemmert om mijn vak uit te oefenen. Net nu ik aangekondigd had dat mijn musicals weer op de planken zouden staan en de voorbereidingen weer waren begonnen. Al bijna 2 jaar wacht ik al om eindelijk mijn muziek weer live te horen.
De teleurstelling en de angst voor het slechtste scenario die dit teweeg brengt, roept gedachten op om iets of iemand de schuld te geven. En daar wringt dus de schoen…dat zijn die twee vuren. Aan de ene kant een regering, die nu niet bepaald uitblinkt in beleid waar we in de kunst en cultuurwereld de laatste 10 jaar blij van worden. En de voorvechters van vrijheid, die zich niet willen laten dwingen om zich te vaccineren, aan de andere kant. Het maakt me ongelooflijk verdrietig. De gedachte dat je weer moet ondergaan wat anderen voor je gaan besluiten en waar zoveel voor mij van afhangt. Daarom mijn oproep, als je er maar enigzins de mogelijkheid toe hebt, laat je dan vaccineren, zodat we dit achter ons kunnen laten. En beste regering, respecteer dat er ook altijd een kleine groep zal zijn die zich niet kan of wil vaccineren om diverse redenen, en neem andere maatregelen. Maar zet mijn beroepsgroep alsjeblieft niet weer op een zijspoor. Houdt de theaters open zonder 1,5 meter afstand en laat ons repeteren, zodat we volgend jaar een aantal prachtige voorstellingen weg kunnen zetten. De titelsong van mijn productie Hier adem ik vrij zegt het helemaal. Daarom hier nog maar eens een keer het filmpje. Lieve mensen, ik hoop jullie allemaal te zien in Roermond, Tilburg, Goirle en Waalwijk volgend jaar, in een van die prachtige theaters !!