Blog


Tekst & Muziek

Afgelopen zondag dirigeerde ik in het Theater aan de Parade in Den Bosch een ode aan Wim Kersten, die 100 jaar geleden werd geboren. Natuurlijk bekend van zijn carnavalsliedjes, maar hij schreef nog veel meer. Persoonlijk spraken met name deze kleinkunstliedjes mij nog het meest aan.

Ik heb er altijd wat mee gehad, de combinatie van tekst met muziek. Niet zo raar natuurlijk als je bedenkt wat mijn werk is. Vaak zet ik teksten op muziek zoals in mijn musicalproducties. Daar hebben we de afgelopen blogs al het nodige van mogen beluisteren.

Soms schrijf ik ook zelf teksten. Zoals elk jaar met carnaval als ik met mijn vriendenclubje CV Confetti weer meedoe aan Zumme Zingen. En een keer heb ik die wedstrijd ook gewonnen met Zot zeen is zo gek nog nie. Prompt brak corona uit en bleef het liedje 3 jaar lang het nummer van Kruikenstad.

Een keertje heb ik de tekst van een hele voorstelling geschreven. Die was gebaseerd op het boek Spaghetti van Menetti. De liedteksten waren wel helemaal van mijn hand. Orchestre Infernal heeft deze voorstelling ook weer 3 jaar uitgevoerd voor de basisschool kinderen in Oss.

Een andere manier om tekst en muziek te verbinden is het begrip underscore. Dat kennen we vooral uit diverse musical en muziektheaterproducties. De muziek klinkt dan als ondersteuning onder een gesproken tekst. Vaak wordt dan gebruikt gemaakt van thema’s en motieven die al eerder in zo’n productie te horen zijn geweest.

Soms kun je een lied dat je eerder hebt geschreven ook een nieuwe functie geven. Zo heb ik een lied uit mijn eerste musical Moordhoek bewerkt en gebruikt als underscore voor een spoken word tekst in mijn Requiem voor Tilburg. De basis van het nummer bleef behouden maar de instrumentatie werd helemaal aangepast aan de stijl van het Requiem. Vervolgens heb ik Frederike Luijten, stadsdichter in Tilburg, gevraagd of zij een de tekst wilde schrijven boven deze muziek.

Frederike heeft ook zelf de tekst ingesproken toen het deel werd opgenomen door Brabant Sinfonia. Luister zelf maar hoe prachtig ze dit gedaan heeft in het filmpje hiernaast. Het hele requiem is ook te beluistern op Spotify .

 

 

 

 

 

 

Musical

Je mag stellen dat deze kunstvorm het grootste bestanddeel vormt van mijn werk. En had vroeger ieder dorp zijn eigen harmonie of fanfare, nu schieten de musicalverenigingen zelfs in de kleinste gemeentes als paddenstoelen uit de grond. Soms zijn ze een langer leven beschoren en soms blijft het bij een project. Ook in het onderwijs is het genre niet meer weg te denken. Welk kind heeft niet meegedaan in de groep 8 musical?

Toch was ik gisteren volgens mij de enige vertegenwoordiger bij de vergadering van de vereniging De Kunst van Brabant. Een club die de belangen van kunstenaars in de provincie behartigt bij politiek en overheid. Voorafgaand aan de ledenvergadering was er een debat over Het Intens Onmaatschappelijke Debat. Onderwerp was de vraag of er grenzen zijn aan de door politiek en beleid opgelegde maatschappelijke opdracht aan de kunsten. Oftewel heeft de kunst die we maken wel voldoende maatschappelijk impact.

De debatleiding was in handen van een filosoof van de Universiteit en ook een van de sprekers was afgestudeerd filosoof. Dat leverde mooie inzichten op over de rol en betekenis van kunst in onze maatschappij. Voor mij persoonlijk ging het echter ook hoog over. En dat geluid liet ik op een gegeven moment ook horen. 

Ik schrijf muziek omdat ik het wil. Ik heb lang niet altijd een boodschap en wil de wereld niet veranderen met mijn muziek. Als mijn muziek impact heeft, is dat mooi meegenomen, maar dat is niet het doel als ik muziek schrijf. Ik ben ook niet vernieuwend. Ik schrijf wat ik zelf mooi vind en wat in me opkomt, geholpen door teksten die anderen mij aanleveren.

Mooi was het wel dat ik van alle kanten positieve reacties kreeg op mijn inbreng. Dit maakte voor mij vooral duidelijk dat we als kunstenaars allemaal gewoon willen creëren, los van maatschappelijk thema’s. En ja, natuurlijk komen deze terug in ons werk. Niet om subsidies te vangen, maar vanwege een pure drang tot het scheppen van een voorstelling of beeldend kunstwerk.

Vanavond is de eerste tekstlezing van Frontstad in Roermond. Een musical over de laatste maanden van de Tweede Wereldoorlog, over liefde en verraad. De muziek zal binnenkort te beluisteren zijn. In het filmpje hiernaast het nummer Afscheid uit mijn musical Hier adem ik vrij. Prachtig gezongen door Stephanie Commeren. Over het sterven en leven van Koning Willem II. Of het maatschappelijk impact had of gaat hebben? Dat laat ik graag aan de toehoorders over.

 

 

 

 

 

 

Update…

Inmiddels is mijn website alweer een tijdje up to date. En als je goed gekeken hebt, zie je dat er met name bij het kopje Trombonist en Tubaïst het nodige veranderd is.

Ik had het al eerder over mijn gezondheid, en ondertussen hebben een aantal van jullie ook al gezien dat mijn tuba op Facebook en LinkedIn te koop staat. De reden is simpel en ook al wel even bekend. Door alle gezondheidsperikelen heb ik dusdanig lang niet kunnen spelen, dat met name het tuba spelen niet meer op het niveau kwam om dit professioneel te blijven doen.

En daarom staat mijn Miraphone C tuba dus te koop. Ken je iemand die interesse heeft? Stuur maar door naar mij. Maar die tuba is natuurlijk niet de enige toeter uit mijn repertoire. Er ligt ook nog een trombone in een hoek in mijn studio. En daar zit gelukkig het goede nieuws, want dat begint de laatste tijd weer steeds beter te gaan.

Zowel embouchure als adem komen langzaamaan weer op peil. En daar ben ik natuurlijk blij mee. Vooral ook omdat twee goede vrienden mij benaderd hadden of ik niet weer zin had om samen iets op de planken te zetten. Niks hoogdravends maar gewoon lekker samen muziek maken en wie weet in de toekomst eens optreden.

Het repertoire is zeer breed van pop tot jazz en wereldmuziek. Soms net wat anders uitgevoerd en met een eigen twist. Ons drieën kennende zal er ook wel een wat theatrale kant aan toegevoegd worden, met een tikkeltje humor. En dat zal niemand die ons kent verbazen.

Wie deze mannen dan wel zijn? Kijk maar naar de foto en je zal zien dat we al vaker samen hebben gespeeld. Alleen nog nooit in deze samenstelling. In het filmpje een opname uit de oude doos. Toen ik nog jong was zullen we maar zeggen. Een van de drie speelde hier ook al mee, alleen is hij niet in beeld.

 

 

 

 

 

 

Release…

En er is weer een mijlpaaltje bereikt. Vanaf gisteren staat mijn Requiem voor Tilburg online op alle grote streamingdiensten. Enorm blij met de kans die ik van Stichting Beheer Crematorium Tilburg en omstreken kreeg om dit stuk te mogen schrijven.

Na een indrukwekkende première afgelopen september in de concertzaal in Tilburg, is het stuk nu voor iedereen te beluisteren. Dit werd mogelijk gemaakt door het orkest Brabant Sinfonia onder leiding van dirigent Joost Smeets. Zij hebben het Requiem opgenomen in de kapel van Mariengaarde. Veel dank aan deze fijne musici die het stuk uitstekend tot zijn recht laten komen.

En dan kan ik natuurlijk ook niet om de twee tekstdichters heen. Frank van Pamelen voor de tekst van het lied en Frederike Luijten voor het gedicht in het 4e deel. Zijzelf heeft dit gedicht ook ingesproken op de opname. Op dit moment is de tekst nog niet zichtbaar op de media kanalen maar daar wordt aan gewerkt.

En dan mag zangeres Ingrid van den Nieuwenhuizen natuurlijk niet vergeten worden met haar prachtige vertolking van het lied in deel 2. Ik werk inmiddels al vele jaren met haar en dat bevalt uitstekend. Wat mij betreft volgen er nog vele jaren.

Tot slot ook nog een dankwoord aan Cleo Simons voor alle techniek en de opnames. Zowel in de kapel als bij de latere opnames in de Trypoul studio’s in Neerkant. Ik ben heel blij met het eindresultaat dat er nu ligt. Het hele Requiem is te beluisteren op bijvoorbeeld Spotify via deze link. Het fragment in het filmpje is van YouTube, waar uiteraard ook de andere delen op staan.

En nu maar kijken waar deze muziek allemaal heen gaat. Het doel was dat bewoners van Tilburg een eigen muziekstuk zouden krijgen om te herdenken. En dat kan natuurlijk bij een dienst in het crematorium maar ook op andere momenten. Hopelijk blijft het natuurlijk niet beperkt tot Tilburg. Er is ook een 5 stemmige versie beschikbaar voor als mensen het live willen spelen. Mocht daar interesse voor zijn, dan hoor ik het graag.

 

 

 

 

 

 

De wereld in…

Dat zou er op kunnen duiden dat ik op reis ga, maar helaas. Ik ben pas geleden nog met vakantie geweest, dus dat is het niet. Nee, de titel betekent in dit geval dat mijn muziek de wereld in gaat.

Ik heb inmiddels al heel wat muziek geschreven, en daar was in mijn vorige blogs al vaak over te lezen. Ook zaten daar vaak korte filmpjes bij met een compilatie, al dan niet live of door mijn computersamples gespeeld. Maar nu gaan er dan eindelijk volledige songs openbaar gezet worden en heb ik mij verdiept in de wereld van het streamen.

Best interessant, maar ik deed dat toch ook een beetje schoorvoetend. Niet dat ik bang was dat mensen het niet mooi of leuk zouden vinden. Die zullen er ongetwijfeld tussen zitten, want smaken verschillen. Nee, je weet tegenwoordig niet wie, of wat, er met je muziek aan de haal gaat. Dus eerst maar de stap gezet om alles aan te melden bij Buma Stemra. En toen begon het uploaden naar YouTube.

Dat het daar niet bij zal blijven weet ik inmiddels ook. Mijn Requiem komt sowieso op Spotify te staan en wellicht ook nog op andere kanalen. Dat is uitdrukkelijk afgesproken met de opdrachtgever, de stichting Crematorium Tilburg en omstreken. Op die manier kunnen mensen de muziek gebruiken voor een herdenkingsdienst.

Dus, houd de komende tijd mijn socials maar in de gaten. Daar zullen de nodige aankondigingen gedaan worden wat waar te vinden is. En vandaag beginnen we met een van mijn favoriete songs uit mijn musical Hier adem ik vrij: Ach meisje. Willem I (Berry van de Wiel) maakt zijn schoondochter duidelijk dat zijn zoon niet altijd degene is zoals hij zich misschien voordoet. Anna Paulowna (Loes van Kollenburg, jonge Anna en Stephanie Commeren, oude Anna) dient hem van repliek, dat zij zelf prima haar mannetje staat.

Prachtig in beeld gebracht door Alex de Bont. De foto is van Evelien Oerlemans. Alle credits zijn verder terug te vinden onder de video als je die op YouTube zelf bekijkt.