Na een geweldig feel good concert bij Opera op de Parade komt langzaamaan het eind van het theaterseizoen in zicht. En daarmee breekt ook voor mij een soort van vakantie aan. Zoals gebruikelijk neem ik met mijn blog even een pauze in de zomermaanden. Daarom blik ik deze en volgende week nog even terug op het seizoen 23 – 24.

En daarin is heel wat gebeurd. Maar liefst 6 grote concerten met de Koninklijke Harmonie ‘s Hertogenbosch waarbij we voor het eerst weer terug keerden in het vernieuwde Theater aan de Parade. En meteen met 3 keer een uitverkocht Grand Gala du Kwek. Wat een feestje was dat. Ook de 2 Proms concerten in oktober waren zeer druk bezocht en dus zoals gezegd de kroon op het werk met een prachtig concert op de Parade het afgelopen weekend.

Maar dat was niet het enige natuurlijk. Het hele seizoen stond ook in het teken van de voorbereidingen van Hier adem ik vrij, mijn musical die in april in première ging. Maar daarover volgende week meer. Daarnaast voltooide ik het Requiem voor Tilburg. Een stuk voor klein symfonie orkest met ook een versie die 5 stemmig door variabele bezetting te spelen is. De première van dit Requiem is op 28 september in de Concertzaal in Tilburg. Komen luisteren? Dat kan via deze link.

Tot slot van deze blog blik ik graag nog even terug op alweer een première. En dan die van Muziektheater Cuypers. In september stond deze op de planken in Theaterhotel de Oranjerie in Roermond. Voor mij de eerste keer dat ik ook met een stukje erfgoed van buiten Tilburg werkte. En dat is goed bevallen kan ik jullie vertellen. Graag deel ik in het filmpje hiernaast nog een compilatie van stuk.

Zoals gezegd volgende week deel 2 van de terugblik en de laatste blog voor de zomer.

 

 

 

 

Geduld is een schone zaak wordt vaak gezegd. En dat is wat ik nu wel een beetje moet hebben. Ik zou namelijk heel graag van alles vertellen over wat ik ga doen, maar dat kan simpelweg nog niet. De reden? Soms moet je gewoon even wachten en ….. geduld hebben.

Zijn er dan helemaal geen tipjes van de sluier op te lichten? Nou ja, misschien een beetje. Zo heb ik onlangs weer twee opdrachten binnen gekregen voor composities. Een bijzondere, die niet voor orkest is zoals ik eigenlijk vaak gewend ben. En een grotere die meer past bij mijn ervaring met muziektheater. En natuurlijk zou ik dat al van de daken willen schreeuwen maar dat zal toch nog even moeten wachten.

Wat ik wel kan vertellen is het feit dat ik qua opdrachten al bijna helemaal vol zit voor het seizoen 2024 – 2025. En dat is dan voornamelijk met componeren en arrangeren. Dus als er nog mensen zijn die plannen hebben, en mij daarvoor in gedachten hebben? Laat het dan snel weten, want anders wordt er achter het spreekwoordelijke net gevist. (ja, dit is gewoon ongegeneerd reclame !!)

Maar voor we naar het volgende seizoen gaan hebben we voor de zomer nog wat klusjes te klaren. De eerste is morgen al. Dan dirigeer ik mijn orkest de Koninklijke Harmonie ‘s Hertogenbosch bij het Feel Good concert tijdens het festival Opera op de Parade in Den Bosch. Het programma is zeer gevarieerd. Mozart en Rossini, maar ook muziektheater van Kurt Weill en Annie MG Schmidt. En als uitsmijter Pinball Wizard uit Tommy van The Who. Hiernaast de oorspronkelijk versie. Mijn arrangement is voor groot orkest en een stuk bombastischer. Benieuwd? Dan tot morgenavond !!

Een week later reis ik op zaterdag met het koperensemble van datzelfde orkest naar Zuid Engeland om de onthulling van een standbeeld van de bevrijder van Den Bosch, generaal Ross, muzikaal op te luisteren. De vakantie zal dus nog even moeten wachten.

 

 

 

Soms moet je beslissingen nemen die misschien niet leuk zijn, maar die je voor je gevoel wel moet nemen. Dan zet je ergens een punt achter en ga je verder. In je leven of in je werk…of allebei. En dat is wat ik deze week gedaan heb. Mijn bastuba wordt op dit moment opgeknapt voor de verkoop. 

Al een tijdje lukt het me niet meer om op een voor mij acceptabel niveau tuba te spelen. Dat resulteerde een tijdje geleden in het afzeggen van een concert met een symfonie orkest. Het lukte me eenvoudigweg niet meer om goed genoeg de tuba partij te spelen. Dit heeft alles te maken met de perikelen op gezondheidsgebied en dan met name met mijn longen en ingewanden. Ik heb weliswaar gelukkig weer meer energie en ben inmiddels al 22 kilo afgevallen, maar dat is niet genoeg gebleken om het tuba spelen weer op te pakken.

Gelukkig kan ik mijn muzikaliteit en creativiteit volop kwijt in het componeren en arrangeren. Daarnaast heb ik prachtige dingen mogen doen met die tuba. Een van de hoogtepunten waren de vele concerten met The Dutch Tuba Quartet. Extra mooi was de tour naar Canada in 2000 en de ontmoeting met de muzikanten van de Canadian Brass tijdens een spontaan feestje in ons hotel. 

Daarnaast is de opname van de CD Freedom met het Brabants Jazz orkest en Paul van Kemenade iets om trots op terug te kijken. Ook de vele straatoptredens met Orchestre Infernal en het Fietsharmonisch orkest liggen nog vers in het geheugen. Daaruit bleek dan ook weer mijn liefde voor de combi van muziek en (straat)theater. Spelen in de dubbele betekenis van het woord. Als meneer Menetti die spaghetti in zijn tuba kookt en als “dikke” tubaist op de fiets. 

Ik zet er een punt achter en toeter nog een beetje op mijn trombone. Dank aan alle collega’s met wie ik met zoveel plezier al die jaren heb samengespeeld !!

 

 

 

Na al het musicalgeweld in mijn voorgaande blogs, zou je bijna vergeten dat ik ook nog ander werk doe. Een aantal uur per week houd ik me nog steeds bezig met onderwijs en dan in de brede zin van het woord. Dat doe ik met veel plezier op Sparrenhof aan de Bredaseweg in Tilburg.

Nog even kort hoe ik hier ook al weer terecht kwam. Op het Beatrixcollege gaf ik les aan leerlingen van 5M Anders Leren. Hier hadden de leerlingen veel eigen verantwoordelijkheid en werkten we bewust aan competenties als samenwerken, presenteren, leren om te leren en communiceren. Later kwam daar de ervaring als directeur op een Cultuur BSO bij.

Op Sparrenhof komt voor mij alles samen. En daar slaat ook de titel op. Twee woorden met twee betekenissen. Jongeren van alle niveaus en leeftijden ontmoeten elkaar op Sparrenhof en ontwikkelen zich zonder prestatiedruk (ont-moeten). Ook leren ze hun eigen talenten beter kennen door de ruimte die ze zichzelf kunnen geven (ont-wikkelen).

En dat is prachtig om te zien. Gisteren was ik bij de presentaties van leerlingen van 3 VMBO van De Nieuwste School. Zij hadden allerlei sport en spel activiteiten verzonnen voor jongeren die op kamp komen op Sparrenhof. De opdracht was ook om de visie van Sparrenhof terug te laten komen in deze activiteiten. En dan blijkt dat er prachtige ideeën naar voren komen waarin iedereen meetelt en iedereen meedoet.

De Nieuwste School heeft al aangegeven met deze opdrachten door te willen gaan. Het valt ook binnen het examenprogramma Praktijkgericht Werken. Al is dat laatste niet waar het mij om gaat. Ik vind het prachtig als de principes van Sparrenhof, die ook de mijne zijn, zo hun weerklank vinden bij deze leerlingen. Wat ik als docent miste in het lesgeven vind ik nu op Sparrenhof, en daar voel ik me een klein beetje Mr. Keating. Wie dat is? Zie het filmpje.

Love my Job !!

 

 

 

Gisteravond was het examen van Danique Dusee waar ik vorige week al over schreef. Een prachtige avond met een geweldig resultaat, geslaagd dus !! Wat ook leuk was dat ik daar weer diverse bekenden uit het muziektheater wereldje tegen het lijf liep. En dan besef je dat je al weer heel wat jaartjes meeloopt in de sector

Het is allemaal begonnen met MusicAllFactory. De eerste musical opleiding in Nederland, gestart in 1995. Na een paar jaar in het orkest te hebben meegedraaid startte ik daar in 2000 als arrangeur/dirigent van de eindvoorstellingen. En daar ontstond dan ook echt de liefde voor musical en muziektheater.

Ik raakte ook op het amateurvlak bij dit genre betrokken door Boems. Voor een presentatieconcert verving ik hun vaste dirigent, en meteen zat ik bij de voorstellingen in de schouwburg ook in het orkest bij de voorstelling Parade (nog steeds een van mijn favoriete musicals). Heel leuk dus dat ik afgelopen weekend ook daar weer veel oude bekenden terugzag bij de reünie na hun voorstelling van The Adams Family.

En toen ging ik eens bedenken, wat heb ik in de afgelopen jaren nu eigenlijk allemaal gearrangeerd, gedirigeerd en gecomponeerd? En dan kom ik tot 23 musicals die gearrangeerd en gedirigeerd heb en 4 producties die ik gecomponeerd en gedirigeerd heb. Daarnaast heb ik meer dan 150 losse musical nummers gearrangeerd voor allerlei compilatie voorstellingen, zoals in het filmpje van de Nederlandse Musicaldagen een aantal jaren geleden in de schouwburg in Tilburg.

Al met al een behoorlijk oeuvre. En ik ben nog niet klaar. Alweer volop ideeën en ook al concrete aanvragen in behandeling. Die aantallen zullen dus nog wel gaan oplopen. Ik kijk er al naar uit.