En dat het maar een prachtig muzikaal 2024 mag worden. Ik ga daar in ieder geval mijn steentje aan bijdragen hoop ik. Een ding is in ieder geval zeker…het zal vanuit mijn kant heel divers gaan worden.

Dat begint al komende zaterdag, als ik met mijn vrienden van CV Confetti weer een gooi ga doen naar de carnavalskraker van Kruikenstad op het grote podium van 013. Dat is me al eens eerder gelukt, en dankzij Corona bleef dat liedje 3 jaar lang het Tilburgs carnavalslied.

Mijn komende musical is allesbehalve carnavalsmuziek. De stijl van Hier adem ik vrij komt nog het dichtst in de buurt van jaren 80 rockmuziek. En mijn requiem is helemaal in klassieke stijl geschreven; voor kamerorkest met 2 fluiten, hobo, klarinet, fagot en 2 hoorns. En dat geeft aardig weer, waar mijn smaak al die jaren al heeft gelegen. Overal namelijk. Of het nu free jazz of filmmuziek is, kleinkunst of klassiek, musical of metal, het maakt me niet uit.

Jullie kunnen dan ook mijn verwarring voorstellen toen deze week iemand vroeg of ik mijn 3 favoriete songs wilde doorgeven. Sjezus, 3 maar? Welke moeten dat in godsnaam dan worden? Ik krijg niet eens het lijstje van de top 2000 ingevuld omdat ik altijd te lang twijfel. In een opwelling heb ik er toen maar vlug 3 doorgegeven. Eentje komt wel vaker terug bij mijn favorieten, namelijk Good Vibrations van de Beach Boys. Fantastisch hoe dat nummer in elkaar zit.

Maar ja, een dag later had ik er al weer minstens 5 die ook hadden gekund. En bij een bepaald nummer realiseerde ik me dat die al meer dan 30 jaar lang iedere keer weer iets bij me losmaakt. Het nummer staat op een unieke LP getiteld Live at the Hollywood Bowl. Afijn, luister maar. Mij gaat deze nooit vervelen !!

Vorige week heb ik al wat teruggekeken op 2023. Een ding had ik daarbij nog niet genoemd, en dat is mijn nieuwe werkplek. Al een paar maanden werk ik vanuit mijn nieuwe studio/kantoor. En daar ben ik ontzettend blij mee. Toen ik mijn huidige woning kocht, was het al de de bedoeling dat er een aparte werkruimte zou komen, maar Corona gooide financieel roet in het eten. Dankzij een zakelijk heel succesvol 2022 en 23 en met wat hulp van mijn ouders, is mijn droom dan toch gerealiseerd.

En dan is het natuurlijk leuk om vooruit te kijken naar 2024. Ook daarover had ik al een tip van de sluier opgelicht in mijn vorige blog. We beginnen in februari met mijn tweede editie van het Grand Gala du Kwek. Deze keer in het spiksplinternieuwe Theater aan de Parade. Samen met hen komt er ook weer een editie van Opera op de Parade in juni. Daarover later meer.

Maar waar ik het allermeest naar uitkijk is de opvoering van Hier adem ik vrij. Het is al bijna 5 jaar geleden dat ik de eerste noten schreef van deze musical. Inmiddels zijn er diverse nummers al weer aangepast en bewerkt. Tijden veranderen, dus ook het script. Zeker als er de nodige weerspiegelingen van het huidige tijdsbeeld in zitten. En dat heeft dan weer gevolgen voor liedteksten, het metrum en de vorm. Maar het wordt alleen maar beter, en ik kan niet wachten tot de premiere op 18 april. In het filmpje de eerste orkestrepetie van 3 jaar geleden. Deze muziek ging er uit, maar is in de nieuwste versie weer terug en nu met koor.

Nieuw in 2024 is de hulp van een stagiere van de opleiding AME van Fontys. Zij loopt een klein half jaartje met me mee en gaat me ondersteunen bij diverse werkzaamheden. Ook ga ik eind mei weer een student van de opleiding Muziektheater begeleiden bij haar eindexamen. En dat ik vind ik ook weer bijzonder, want het is de kleindochter van mijn eigen docent schoolmuziek van het conservatorium van weleer.

Kortom, ook in 2024 zal er weer van alles te melden zijn. Ik wens daarom alle lezers van mijn blog de beste wensen voor 2024, en dat het voor jullie allemaal vooral een muzikaal interessant jaar mag worden.

Helaas, ook ik moest er aan geloven. Gehackt….en wel dusdanig dat ik op geen enkele manier meer bij mijn Facebook en Instagram account kan. Gelukkig werkt mijn LinkedIn nog wel. Dus lieve lezers, ik heb geen hulp nodig, ik ben geen bitcoinmiljonair geworden en je hoeft nergens op mij te stemmen. Pass the word.

Na de kerstdagen ga ik pas weer vrienden, familie, collega’s en bekenden uitnodigen op mijn nieuwe Facebook account. De afbeelding bij deze blog is mijn profielfoto, dus dan weet je dat ik het daadwerkelijk ben.

Verder is er alleen maar goed nieuws te melden over het afgelopen jaar. Ik ben volle bak bezig met mijn orkest de Koninklijke Harmonie ‘s Hertogenbosch. Mijn musical in Roermond over Pierre Cuijpers was een groot succes en de volgende musical Hier adem ik vrij staat volop in de steigers.

Mijn werk op landgoed Sparrenhof begint inmiddels ook de nodige vruchten af te werpen. Afgelopen week waren meer dan 100 leerlingen uit het basisonderwijs op het landgoed aanwezig om een muziekspeurtocht uit te proberen. Deze was gemaakt door studenten van de Academie voor Muziek Educatie.

De ochtend was een succes te noemen, waarbij zowel voor de studenten als ook voor mijzelf nog het nodige te leren viel. Gelukkig kunnen we dat gaan toepassen in een herhalingsactie, want op de valreep moesten nog zeker meer dan 60 leerlingen teleurgesteld worden, omdat dat niet meer binnen de tijd paste. In 2024 gaan we dus nog een keer deze speurtocht organiseren. Uiteraard brengen we het geleerde daarbij in de praktijk.

En dan nu, vakantie, een paar daagjes even lekker niks. Ik wens dan ook alle lezers van mijn blog hele fijne feestdagen.

Ze zijn er weer, de donkere dagen voor kerst. Normaal ben ik nog volle bak bezig met van alles en nog wat, maar nu heb ik zowaar behoefte aan een aantal dagen rust, even vakantie.

Als (naar eigen overtuiging, en velen met mij denk ik) een echte ADHD ‘er was ik tot een jaar geleden gewend om van alles tegelijk te doen. Maar sinds ik voor het eerst sinds jaren heb ontdekt wat het is om echt uitgerust wakker te worden, merk ik ook dat ik zuinig wil zijn met mijn energie. En dat ik de behoefte heb om soms alle drukte te parkeren. En zo werk ik gestaag toe naar de kerstdagen. Wetende dat tussen kerst en oud en nieuw mijn agenda even helemaal leeg is.

Aan de ene kant is het afgelopen jaar eigenlijk heel succesvol geweest. Maar er was ook een schaduwzijde. En dat was natuurlijk alles wat er met mijn lijf aan de hand was. De successen belicht ik de komende weken nog wel, maar vandaag wil ik toch ook even stil staan wat er allemaal is veranderd in mijn leven. En dat is heel wat.

Allereerst slaap ik stukken beter, zoals ik net al aanhaalde. Daardoor kom ik nu tenminste de dagen door zonder overdag te knikkebollen. Daarbij ben ik al een paar maanden bezig met een afvalmedicijn, en dat werkt. Ik ben inmiddels al ruim 15 kilo kwijt. Het resultaat is dat ik gelukkig steeds meer en makkelijker kan bewegen. En dat heb ik nodig, want de problemen met mijn evenwicht zijn nog steeds niet over.

Die toegenomen energie heeft er in ieder geval weer toe geleid, dat ik mijn trombone uit zijn koffer heb kunnen trekken. En inmiddels hebben de eerste tonen weer geklonken, bij de opnames van mijn nieuwe carnavalskraker samen met mijn vrienden van CV Confetti. Daarom nog maar eens het kerstnummer van mijn musical collega’s uit de YouTube archieven getrokken. Als herinnering aan het 4-stemmig inspelen van deze clip tijdens Corona.

Soms heb je van die dagen, dat er van alles samenvalt. Vaste volgers van mijn blog weten dat ik tegenwoordig van alles doe. En normaal weet ik dat werk ook wel redelijk goed te verdelen over de week. Maar soms, soms valt zo’n beetje alles samen.

Dan begint zo’n dag met een fietstochtje naar de sportschool, want met mijn gezondheid gaat het langzaam de goede kant op, maar daar moet je natuurlijk ook wel wat voor doen. Na het sporten vlug naar huis, douchen, en weer terug op de fiets voor een volgende afspraak. Naar Factorium in dit geval. Een plek waar voor mij ook weer meerdere werelden en bekenden bij elkaar komen.

Het gesprek gaat over Popcorn, de solo’s. Een voorstelling waar ook mijn dochter Ennya aan meegewerkt heeft. Wat dat precies is, ga ik zeker nog een keer vertellen, maar nu ging het erom, dat er nog meer van dit soort voorstellingen moeten komen. Samen met mijn collega raadslid Freke Schellekens bomen we over de verschillende mogelijkheden en de financiering daarvan.

Na de lunch in de stad (waar je dan weer je musical collega Geertje Hochstenbach tegen het lijf loopt) vlug naar huis en boodschappen gedaan. Want tsja, ook ik heb mijn huishoudelijke taken. Tussendoor effe vlug mailen met mijn collega’s van de musical “Hier adem ik vrij” over nog wat muziek die geschreven moet worden. En even snel wat opzetjes gemaakt voor een arrangement voor het aanstaande Grand Gala du Kwek met de Koninklijke Harmonie ‘s Hertogenbosch.

Vervolgens weer op de fiets gesprongen richting Sparrenhof, voor een gesprek met creatief denker en maker Dieuwertje Vorstenbosch over het landgoed waar ik voor het onderwijs de kartrekker ben. En als het inmiddels alweer donker wordt, gauw terug naar huis om te koken en te eten, want om 19.00 uur begint de fractievergadering van GroenLinks op het gemeentehuis. Gelukkig maar tot 20.15 uur vanwege 5 december.

En dan, dan weer op de fiets terug naar huis, waar ik eindelijk op de bank kan ploffen. Maar jongens, elke keer als ik weer door de stad fiets, geeft me dat een gevoel van vrijheid. Vrijheid van het eigen baas zijn. Dan voel ik mij gelukkig, en adem ik vrij !!