Inmiddels al weer bijna twee weken geleden, maar op 13 oktober was er iets te vieren. Sparrenhof bestond 40 jaar als kampeerlocatie, en dat werd natuurlijk gevierd. Daar hoorde ook de presentatie van een nieuwe website bij. En dat was nodig want inmiddels is er al heel wat meer mogelijk op dit prachtige landgoed.

Mensen die mij al wat langer volgen, weten al dat ik sinds dit jaar de kartrekker ben van de proeftuin Campus Sparrenhof. Het doel is zoveel mogelijk kinderen en jongeren uit het basisonderwijs en voortgezet onderwijs te laten kennis maken met natuur, sport en cultuur hier op het landgoed. Ieder kind en iedere jongere mag daarbij zichzelf zijn en wordt gezien voor wie hij of zij echt is. Op die manier is Sparrenhof de plek om te Ont-moeten en te Ont-wikkelen.

Tijdens het jubileum was er al een voorproefje van wat er zoal mogelijk is. Er waren medewerkers van het Natuurmuseum, In het bos was een theaterworkshop met Anke van Esch en Fred van Essen had een workshop met schilderen. Maar er kan natuurlijk nog veel meer. En daar komt mijn uitgebreide netwerk weer uitstekend van pas.

Zo was ik gisteren op de Academie voor Muziek Educatie, waar ik opdrachtgever ben voor studenten die bezig zijn met het ontwerpen van een muzikale speurtocht op Sparrenhof voor het basisonderwijs. Het leuke daarvan is dat de verschillende groepjes studenten in december deze speurtochten gaan uitproberen met leerlingen. Mocht je daar meer over willen weten, neem dan gerust contact op.

En zo is er van alles mogelijk. Vandaar tot slot ook deze oproep: werk je in het onderwijs in Tilburg en denk je….goh…dat lijkt me hartstikke interessant: schroom dan niet om contact op te nemen.

De première van Muziektheater Cuypers is ruim een maand geleden, en inmiddels staat het volgend feestje alweer op het programma. En dat is de enige echte Bossche Prom. Toen ik anderhalf jaar geleden begon als dirigent bij de Koninklijke Harmonie ‘s Hertogenbosch, stond als groot jaarlijks project alleen het Grand Gala du Kwek gepland. Inmiddels is dat aardig gegroeid.

Nu staat er jaarlijks met carnaval dus het Grand Gala, in juni naar verwachting weer de sing a long van Opera op de Parade, en in oktober de Bosche Prom op de kalender. Deze laatste gaat nu voor de tweede keer plaatsvinden. Nog één keer in de Maaspoort voordat we naar het nieuwe theater aan de Parade verhuizen.

Het leuke van al deze projecten is dat ook alle arrangementen speciaal voor het orkest worden geschreven. Gelukkig hoef ik dat niet alleen te doen. Mijn voorganger bij het orkest, Sjef Ipskamp, en collega muzikant Jan Danckaert nemen ook nog het nodige voor hun rekening. Het gaat tenslotte om meer dan 30 arrangementen per jaar !! En ik schrijf natuurlijk niet alleen maar voor dit orkest.

Maar goed, over een week staat dus de tweede editie van de Bossche Prom op het programma. Ook nu weer met een mooi afwisselend programma en met medewerking van diverse zangers en zangeressen. Extra leuk om te vermelden is dat Ingrid van den Nieuwenhuizen, ook de vocal coach van mijn musical Hier adem ik vrij, weer een paar nummers voor haar rekening neemt. In het filmpje hiernaast een opname van de vorige editie met het door haar gezongen nummer Vrede. Dat leek me vooral nu heel toepasselijk.

Wil je zien en horen wie er verder nog allemaal meedoen? Dan moet je komen luisteren natuurlijk. Kaartjes zijn nog verkrijgbaar via het Theater aan de Parade in ‘s Hertogenbosch. Ik hoop jullie te zien.

Ik zit inmiddels al weer zo’n anderhalf jaar namens GroenLinks in de gemeenteraad van Tilburg. En het zal niemand verbazen dat ik daar ook de woordvoering doe over cultuur. Toch is dat niet zo maar vanzelfsprekend.

Veel van mijn werkzaamheden vinden namelijk plaats in Tilburg. En het gevaar van belangenverstrengeling ligt dan natuurlijk op de loer. Dat werd mij ook gevraagd in een interview voor Stadsforum van Omroep Tilburg. Hiernaast terug te zien in het filmpje. Waarom ik dit dan toch doe, leg ik ook daar uit, maar ik wil daar wel meer over kwijt.

Dat een overheid Kunst en Cultuur steunt, is denk ik bij iedereen wel bekend. Soms met instemming maar vaak ook met de nodige scepsis. Niemand is echt tegen Kunst en Cultuur, maar waarom die steun, waarom die subsidies? Kunnen die kunstenaars dan niet hun eigen broek ophouden?

Het antwoord is even kort als simpel. Nee, dat kunnen ze niet. Waarom niet? Omdat we in dit land niet gewend zijn om voor de meeste kunst het tarief te betalen wat het zou moeten kosten. Bestaanszekerheid is op dit moment het grote thema in de verkiezingen en daar wringt bij Kunst en cultuur aan twee kanten de schoen.

Aan de ene kant willen we graag dat iedereen naar een concert, voorstelling of tentoonstelling kan. Maar dan moeten we de toegangsprijzen wel betaalbaar houden. En als we dat doen, zijn veel van die voorstellingen niet kostendekkend te maken. En dat geld echt niet alleen voor extravagante schilderijen of muziek, maar ook voor bekende stromingen zoals popmuziek.

Je zou er van staan te kijken hoeveel uitvoerend kunstenaars moeten vechten om rond te komen. Terwijl ze vaak een HBO opleiding hebben gevolgd en keihard werken om hun vakmanschap te behouden. Talent moet beloond worden, maar het maakt een groot verschil of je bij een prof voetbalclub speelt of dat je de hoofdrol hebt in een musical (overigens vaak niet gesubsidieerd). Laat staan als je een rol hebt in het orkest of het ensemble.

En daar vecht ik voor, in de gemeenteraad en daarbuiten. Kunst is belangrijk, het is voedsel voor de geest. Daarom spreek ik ook niet van subsidies, maar van investeringen !!

Om maar meteen met de deur in huis te vallen, nee, dit gaat niet over mijn computer. Tenminste, niet dat ding dat in mijn nieuwe studio staat te wachten tot ik de aan-knop weer in druk om muziek te gaan schrijven.

Nee, met hardware en software bedoel ik deze keer mijn eigen ikke. De software is dan dat grijze spul onder mijn hersenpan. En daarvan kan ik zeggen dat die op volle toeren draait. Zoals ik vorige week al aangaf, kriebelt het enorm om allerlei dingen aan te pakken.

Ook de dingen waar ik nu mee bezig ben, lopen voorspoedig. Zo componeerde ik gisteren de laatse maten van het Requiem waar ik mee bezig ben. Nu alles nog netjes op papier krijgen natuurlijk, maar de noten en klanken zijn gemaakt. Ook met het afwerken van de muziek voor Hier adem ik vrij loopt het voorspoedig.

Dat alles echter met de nodige mankementen aan de hardware, mijn lijf dus. Dat is nog steeds met een stevige revisie bezig. Ik schrijf er niet vaak over, maar soms wil ik het toch even kwijt. Zo zijn de problemen met mijn evenwichtsorgaan nog steeds niet over en zijn er zelfs complicaties bij gekomen. Ook de problemen met de ruimte voor mijn longen zijn nog niet verholpen. Blazen is nog steeds een lastig ding.

Op twee terreinen gaat het gelukkig wel goed. Mijn slaapapneu is nu dankzij de nodige apparatuur langzaamaan onder controle. Ik slaap beter, en ben ook meer uitgerust. En sinds 4 weken gebruik ik injecties om mijn gewicht (en dus mijn ademhaling) onder controle te krijgen. Resultaat: 7,5 kilo er af in 4 weken. En daar ben ik ontzettend blij mee. Het begin is er….en wie weet…ooit nog eens met mijn trombone op een podium.

Kriebels, je weet wel, zo’n ondefinieerbaar tintelend gevoel. Ik begin er weer wat last van te krijgen. Dat gebeurt meestal als een aantal lopende zaken richting een afronding gaan of als de agenda wat leger begint te worden. Nou, dat laatste is zeker niet het geval. Ik heb het nog druk genoeg. 

Maar waarom dan toch die kriebels? Ik heb zo’n vermoeden dat het voornamelijk komt door het afsluiten van Muziektheater Cuypers. En dat dan weer gecombineerd met het laatste arrangement dat eergisteren op de mail ging voor het Promsconcert in Den Bosch (zie mijn vorige blog). Ook het Requiem dat ik voor het Crematorium Tilburg aan het schrijven ben zit in de laatste fase. 

En dat gebeurt dan allemaal in mijn nieuwe studio…jawel….sinds een aantal weken werk ik vanuit mijn nieuwe werkplek achter in de tuin. Het is een prachtige ruimte geworden voorzien van de nodige gemakken, zoals een goede koffiemachine en een koelkast met lekker fris water (en andere dingen). Ik ben daar bijzonder blij mee kan ik jullie wel vertellen.

Waar op dit moment nog het nodige werk voor te verrichten is, is mijn musical Hier adem ik vrij. Door aanpassingen in het sccript is natuurlijk ook een en ander veranderd in de muziek. Dat was nodig, aangezien het eerste script al weer 5 jaar geleden is geschreven. En de wereld heeft sindsdien niet stilgestaan. 

Maar in vergelijking met een paar maanden geleden is er dus de nodige ruimte in mijn hoofd ontstaan, en dat zorgt onherroepelijk dus voor die kriebels. Nu nog de vraag beantwoorden wat daarmee te doen. Er borrelen wel wat ideeen op, maar zeker weten doe ik nog niks. Misschien toch een eerder idee voor een kleine musicalproductie weer oppakken. Of een soort musicalgala hier in Tilburg in 2025. Dan zit ik namelijk al weer 25 jaar in het muziektheater vak. Of…

Nou ja, we zien wel…Voorlopig eerst nog datgene afwerken waar ik nog mee bezig ben.