Terwijl het herstel van de ontsteking aan mijn evenwichtsorgaan langzaam aan vordert, ben ik thuis gelukkig weer redelijk volle bak aan het werk. En dat bestaat op dit moment weer uit van alles wat met muziektheater te maken heeft. In juni werkt mijn orkest, de Koninklijke Harmonie ‘s Hertogenbosch, mee aan de sing along van het evenement Opera op de Parade. En daar moet natuurlijk weer het nodige voor gearrangeerd worden. Later meer hierover.

En dan staat er komende zaterdag weer een groep auditanten voor de deur voor mijn musical Hier adem ik vrij. De dagen daarna begint het lastige werk voor mij en mijn collega’s van het artistieke team, namelijk het verdelen van de rollen. Ik kan in ieder geval al wel melden dat ik aangenaam verrast ben door de kwaliteit van de auditanten tot nu toe. Daar gaat ongetwijfeld weer een prachtige cast uit voort komen. In mei zal dan de eerste repetitie gaan plaatsvinden, waarmee weer een hoofdstuk uit het corona tijdperk kan worden afgesloten.

Tegelijkertijd zijn de repetities in Roermond van Muziektheater Cuypers ook al in volle gang. Daar zijn ze inmiddels een stuk verder en gaan we richting de afrondende fase. Vanaf 8 mei start ook de kaartverkoop en ik hoop natuurlijk ook veel mensen uit Tilburg en omgeving bij de voorstellingen te zien. Deze zijn van 9 tot en met 13 september in het Theaterhotel de Oranjerie in Roermond.

Nog een dikke maand wachten en dan mag ik de eerste orkestrepetitie van Muziektheater Cuypers al weer gaan leiden. Dat blijft toch altijd een van de meest mooie momenten. Als je dan eindelijk je eigen muziek door een live orkest gespeeld hoort worden. Een voorproefje daarvan is inmiddels al te horen in de promovideo hiernaast.

Het gaat langzaam maar gestaag. En dan heb ik het natuurlijk over het herstel van mijn ontsteking aan mijn evenwichtsorgaan. Deze week heb ik voor het eerst weer op de fiets gezeten. Als je dat ziet, zou je bijna zeggen dat die zijwieltjes er nog wel even aan hadden mogen blijven. Maar na een paar keer proberen gaat het steeds beter, al kost het behoorlijk wat kruim. Om die reden is het bijvoorbeeld helaas nog niet mogelijk om mijn werk als dirigent weer op te pakken. Hoe erg ik mijn orkest in Den Bosch ook mis. Gelukkig kan ik al wel weer muziek voor ze schrijven.

En op dat gebied zit dan meteen het goede nieuws dat ik deze week naar buiten mag brengen. Ik heb namelijk een geweldige compositie opdracht gekregen. Het bestuur van het Crematorium Tilburg en omstreken heeft mij namelijk gevraagd om in het kader van haar jubileum een Tilburgs Requiem te componeren. Geen Requiem zoals we dat kennen uit de RK Lithurgie, maar een eigen invulling. Bedoeld als kado aan de stad en te gebruiken bij diverse gelegenheden die in het teken van afscheid staan.

Het werk zal uit 5 delen bestaan waarvan 1 deel als lied en 1 deel als een soort underscore voor een gedicht of een spoken word tekst. De bezetting wordt voor een klein symfonieorkest met ook een 5 stemmige versie voor bijvoorbeeld een strijkensemble of een blaaskwintet. Inmiddels staan de eerste klanken in mijn computer en heeft het bestuur een indruk gekregen door deze klankschets. De eerste positieve reacties van hun kant geven aan dat ik op de ingeslagen weg verder kan.

Ter illustratie in het filmpje hiernaast een prachtige vertolking van het lied Verlaten Jurk uit mijn musical Moordhoek door Maaike Hermans. Dit lied vormt een van mijn inspiratiebronnen voor het Requiem.

Thuis werken, een begrip dat sinds Corona niet meer weg te denken is in het arbeidswoordenboek. Ik moet zeggen dat ik in de nadagen van het Coronatijdperk een gigantische hekel had aan dat fenomeen. Op zich wel te verklaren natuurlijk, want twee jaar niet buiten de deur mogen werken, hakt er bij zo’n typetje als ik wel in. Ik kon niet wachten om weer de hort op te gaan en live mijn werk te mogen doen op diverse plekken. Nu nog schieten mijn wenkbrauwen in een frons als de woorden “Teams”, “Zoom” of “Videobellen” worden gekoppeld aan een vergadering of bijeenkomst.

Maar ja, als je dan net als ik wordt getroffen door een medisch ongemak als een ontsteking aan je evenwichtsorgaan, dan is het ineens niet meer zo vanzelfsprekend om de straat op te gaan. Op dit moment is het verkeer namelijk nog steeds een film in slow motion als ik buiten ben. Nog maar even wachten dus. En hoewel de thuiszorg in de vorm van mijn vrouw geweldig is, is die niet altijd in de gelegenheid om ook nog zorgtaxi te spelen. En wat blijft er dan over…..juist, thuiswerken.

Gelukkig zijn er sinds die verschrikkelijk Corona jaren wel wat verzachtende omstandigheden. Zo voelt het tenminste niet meer zo als drang, maar meer als een kans om tenminste nog met mijn diverse collega’s te kunnen overleggen. En arrangeren en componeren was natuurlijk iets wat ik sowieso al thuis deed. Dat laatste lukt gelukkig al een stuk beter. De letters en noten op het scherm blijven sinds deze week op hun plek en dansen niet meer ogenschijnlijk een tango in mijn blikveld. Alleen dirigeren is nog een brug te ver, zowel op de repetitie zien te komen als het leiden van een orkest 2 uur lang.

Dus bivakkeren we alweer zo’n twee weken in de huiskamer en in mijn studeerkamer. Gelukkig wel met het uitzicht op de verbouwing van mijn studio in de tuin. Die vordert namelijk gestaag. Als straks al mijn gezondheidsperikelen een beetje achter de rug zijn, wacht mij een fantastische nieuwe werkplek waar ik nog veel moois hoop te creeren zoals in het filmpje hiernaast. Gewoon aan huis, en daar kijk ik dan toch naar uit !!

Zijn de audities van Hier adem ik vrij. De groep auditanten groeit gestaag, maar er kunnen zeker nog mensen bij, zowel mannen als vrouwen. Dus…voor diegene die nog twijfelt? Niet doen, gewoon komen auditeren. Meer info staat op www.muziektheatertilburg.nl

En gelukkig kan ik er zelf ook bij zijn. Het herstel gaat gelukkig goed. Wat langzaam, maar in ieder geval snel genoeg om bij de audities te kunnen zijn. En daar ben ik natuurlijk hartstikke blij mee. Je kunt je voorstellen dat als je zo’n 5 jaar geleden bent begonnen met het schrijven van een musical, je dan eindelijk ook wel (voor de 2e keer) naar een eindresultaat wil werken. En dat begint met audities.

Inmiddels is mijn andere productie, Muziektheater Cuypers, al volle bak bezig met repeteren. De uitvoeringen daarvan zijn van 13 t/m 17 september in het Oranje Theaterhotel in Roermond. Er zal dus een korte periode zijn dat ik met twee door mij gecomponeerde producties tegelijkertijd aan het repeteren ben. Kwestie van eventjes goed je aandacht verdelen. Want bij twee nieuwe producties moet er altijd nog gesleuteld worden.

Dat voert mij weer terug naar eind 2016/ begin 2017. Tot op het laatst werd er toen nog gewerkt aan de nummers van Moordhoek, mijn eerste grote musical. Dat is nu eenmaal een normaal proces als je voor het allereerst een productie op de planken zet. En ook wel begrijpelijk…strikt genomen werk je namelijk toe naar een wereldpremière. En die was gaaf destijds in 2017. Bijgevoegd filmpje was het laatste van een reeks over Moordhoek die Sander Verhoeven maakte, en geeft prachtig de sfeer van die première weer.

Op naar twee wereldpremières in het theaterseizoen 2023-2024 !!

Nou ja, stil….Eigenlijk het tegenovergestelde. Toen ik afgelopen zaterdag wakker werd, draaide de wereld als een dolle om me heen, en dat hield ook niet meer op. Resultaat was dat ik een uur later met gillende sirenes op weg was naar het ziekenhuis. Uit voorzorg bleek later, want van een gevreesd herseninfarct bleek gelukkig geen sprake te zijn. Wel had ik een acute ontsteking aan mijn evenwichtsorgaan.

De eerste dagen kon ik dan ook weinig meer dan met gesloten ogen stil liggen op bed en veel slapen. Daarna begon het revalideren met de fysiotherapeut op het ziekenhuis en na een aantal dagen mocht ik dinsdag weer naar huis. Daar moet ik verder rustig aan herstellen en dat heeft tijd nodig. 

En zo ervaar ik het leven nu als een aaneensluitend slow-motion filmpje. Lezen en TV kijken gaat nog maar met kleine beetjes. Muziek luisteren gaat gelukkig wel. Best wel wennen voor zo’n ADHD typetje als ik. Vandaar ook een wat kortere blog deze week. Volgende week weer meer nieuws.